လူေမာင္တစ္ေယာက္ ဆရာေတာ္၏ ေဝယ်ာဝစၥကုိ ျပဳလုပ္ေပးျပီး ဖုိးသူေတာ္ၾကီ ရွိရာသို ့ထြက္လာခဲ့သည္ ။ ဘုရာေက်ာင္းနား အေရာက္ အသံၾကားလုိ ့နားစြင့္ေနမိ၏ ။ ထုိအသံပုိင္ရွင္ကား ဖုိးသူေတာ္ၾကီး၏ ေမတၱာပုိ ့ အမ်ွေဝေနေသာ အသံျဖစ္သည္။
ဖုိးသူေတာ္ၾကီး ေစာေစာက ေမတၱာပုိ ့ အမွ်ေဝေနတဲ့ အထဲမွာ ယမမင္းပါတယ္ မဟုတ္လား ။ယမမင္းကုိ
ဘာျပဳလုိ ့အမွ်ေဝရတာလဲ....ရွင္းျပပါဦး.....။
ဒီလုိကြယ့္.....လူေလးရ.......
ယမမင္းဆုိတာ စတုမဟာရဇ္နတ္တုိ႕တြင္ အပါအဝင္ျဖစ္ေသာ ေဝမာနိကျပိတၱာမင္းကုိပင္
ယမမင္းလုိ ့တယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ နတ္စည္းစိမ္ခံစားျပီး တစ္ခါတစ္ေလမွာမူ မေကာင္းမႈကံအက်ဴိးကုိ
၇ုိးရုိးျပိတၱာမ်ားကဲ့သို ့ ခံစားရရွာေသးတယ္။ ထုိယမမင္းကား.....တစ္ေယာက္သာမက အမ်ားအျပားပင္
ရွိေလသည္။ လူ႕ဘုံမွာ အစုိးရမ်ား ရုံးထုိင္သလုိ ယမမင္းမ်ားလည္း ငရဲဘုံမွာ တစ္ခါးေလးဘက္တြင္
ရုံးစုိက္ၾကျပီးလွ်င္ ငရဲသို ့ေရာက္လာသူမ်ားကုိ စစ္ေဆးေမးျမန္းၾက၏။ သုိ ့ေသာ္ ငရဲသုိ ့ ေရာက္လာသူတုိင္း စစ္ေဆးခံရသည္ မဟုတ္ ၊ အကုသိုလ္ၾကီးျပီး ျပစ္မႈထင္ရွားသူတုိ ့မွာ
တစ္ခါတည္း ငရဲက်ကုန္၏ ။ အကုသုိလ္နည္းပါးသူမ်ားအတြက္ လြတ္လုိလြတ္ျငား အေနအားျဖင့္
ယမမင္းထံ အစစ္ေဆးခံခြင့္ ရၾကေပသည္။ ထုိ ့ ေၾကာင့္ ယမမင္း၏ စစ္ေဆးမႈမွာ အျပစ္ရွာလုိသည္
မဟုတ္၊ လြတ္သင့္က လြတ္ခြင့္ရေစလုိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ အယူခံ ရုံးမင္းမ်ားႏွင့္
အလားတူပင္တည္း။
ငရဲထိန္းမ်ားလည္း စတုမဟာရာဇ္နတ္မ်ဴိး အပါအဝင္ နတ္ဘီလူး နတ္ရကၡိဳသ္မ်ားတည္း။
ထုိငရဲထိန္းမ်ား၏ အလုပ္ကား အနည္းငယ္ေသာ အကုသုိလ္ျဖင့္ က်ေရာက္လာသူမ်ားကုိ ယမမင္းထံ
ပုိ႕ျခင္း ငရဲသုိ ့ ေရာက္ျပီးသူမ်ားကုိ လက္မရြံ႕အာဏာသားတုိ႕ကဲ့သို ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ သတ္ရုိက္
ပုတ္နက္ျခင္းပင္တည္း။ ငရဲမီးစေသာ အႏၱရာယ္တုိ ့လည္း ကံေၾကာင့္ျဖစ္ရေသာ ကမၼပစၥယ
ဥတုဇရုပ္မ်ား ျဖစ္ရကား ငရဲံခံရမည့္သူမ်ားသာ ပူေလာင္ျပီး ငရဲထိန္းတုိ ့ သည္ မပူေလာင္ပါ။
လူေလး.........
ၾကားဖူးနားဝရွိေအာင္ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္လာ ယမမင္း၏ စစ္တမ္းကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာျပဦးမယ္။
လူ ့ျပည္မွာ ရွိေနေသာ ကေလး ၊ သူအုိ ၊သူနာ ၊ သူေသ၊ အက်ဥ္းသမား အဲ့ဒီငါးဦးကုိ ယမမင္း
ေစလြတ္အပ္ေသာ တမာန္ေတာ္ႏွင့္ အလားတူေသာေၾကာင့္ ေဒဝဒူတဟု ေခၚရသည္။
ယမမင္းသည္ မိမိ၏ ထံေမွာက္သုိ ့ေရာက္လာေသာ ငရဲသားမ်ားအား ေဒဝဒူတ ငါးမ်ဳိးကုိ ေဖာ္ျပလွ်က္
စစ္ေဆးေလ့ရွိသည္။
စစ္ေဆးပုံက .....ဒီလုိကြယ့္...လူေလး.........
ယမမင္း။ ။ ေမာင္မင္း လူ ့ ျပည္မွာတုန္းက မိမိက်င္ၾကီး က်င္ငယ္ကုိပင္ မသုတ္သင္နဳိင္ဘဲ
က်င္ၾကီးက်င္ငယ္ထဲတြင္ လူးကာလွိမ့္ကာ ေနရရွာေသာ ကေလးမ်ားကုိ ေတြ ့ခဲ့ဖူးသား။
ငရဲသား။ ။ ေတြ ့ခဲ့ဖူးပါသည္ ဘုရား။
ယမမင္း။ ။မိမိကုိယ္ကုိ နားလည္ေသာအရြယ္သုိ ့ေရာက္ေသာအခါ ထုိကေလးမ်ားကုိ ၾကည့္ရႈျပီး
ငါသည္ ဘာ မွနားမလည္ရွာေသာ ယခုလုိ ကေလးသူငယ္ျဖစ္ဖုိ ့ရာ ေနာင္အခါ ပဋိသေႏၶေနရေပဦးမည္။
ပဋိသေႏၶ ေနရျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ေျမာက္နဳိင္ေသးပါတကား။ ယခုနယ္ ကုိယ္ နဳတ္ စိတ္မ်ားကုိ
ေစာင့္စည္းလွ်က္ ေကာင္းေကာင္းၾကီးေနမွေတာ္ေတာ့မည္ဟု အၾကံအစည္မ်ား မျဖစ္ခဲ့ဖူးလား ေမာင္မင္း
ဟု အလြန္ၾကင္နာစြာ ေမးသည္။
ငရဲသား။ ။ က်ေနာ္ ေမ့ေလွ်ာ့သည့္ အတြက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈတြင္ စိတ္မဝင္စားနဳိင္ခဲ့ပါ။
ယမမင္း ။ ။ ေမာင္မင္း.....မေကာင္းမႈကို ေဆြမ်ဴိးဥာတကာ ဆရာမိဘ စသူတုိ ့က ျပဳေပးၾကသည္
မဟုတ္ ၊ ေမာင္မင္း ကုိယ္တုိင္ ျပဳခဲ့သည္ျဖစ္ျပီး မိမိျပဳခဲ့သမွ် အျပစ္ဒဏ္ကုိ ေမ့ေလွ်ာ့သူတုိ ့ထုံးစံအတုိင္း
ေမာင္မင္း ခံရေပေတာ့မည္။
သည္နည္းအတုိင္း သူအုိကုိ ညြန္ျပျပီး ဒုတိယတစ္ၾကီမ္ေမး၏ ၊ သူနာကုိ ညြန္ျပျပီး
တတိယတစ္ၾကိမ္ေမး၏၊ သူေသကုိ ညြန္ျပျပီး စတုတၳ တစ္ၾကိမ္ေမး၏၊ အက်ဥ္းသမားကုိ ညြန္ျပျပီး
ပဥၥမအၾကိမ္ေမး၏။ ငါးၾကိမ္တုိင္ေအာင္ ေမးျပီးလုိ ့ မွ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို သတိမရေသးလွ်င္
ယမမင္းကုိယ္တုိင္ .....ထုိသူ ကုသုိလ္ျပဳစဥ္က မိမိအား အမွ်ေဝခဲ့ဖူးသလားဟု စဥ္းစား၏၊
စဥ္းစားလုိ ့ရလွ်င္ ထုိကုသုိလ္ကုိ ေဖာ္ေျပာ၏ ။ယမမင္းက ေဖာ္ေျပာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ မိမိဘာသာ
သတိရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ကုသုိလ္ကုိ သတိရသည္ႏွင့္ တျပဳိင္နက္ ငရဲမွ လြတ္ေျမာက္ျပီး နတ္ျပည္ေရာက္
သူလည္း အမ်ာပင္ရွိ၏။ ထုိေနရာမ်ဳိးက်မွ မိမိကုသုိလ္မ်ား အားထားရေၾကာင္း ထင္ရွားေပသည္။
ယမမင္းကုိယ္တုိင္ စဥ္းစားျပီး မရေသာအခါ ဆိတ္ဆိတ္ေနရေတာ့၏။ ထုိအခါ ငရဲသတၱဝါတုိ ့ကုိ
ငရဲထိန္းတုိ ့ယူေဆာင္လွ်က္ အမ်ဴိးမ်ဴးိ ႏွိပ္စက္ၾကေလေတာ့သည္။
ဒါေၾကာင့္.........ယမမင္းကုိ အမွ်ေဝရတာေပါ့........လူေလးရယ္..........
ဒီေန ့ ေတာ့ ... ဒီေလာက္နဲ႕ ေတာ္ၾကဦးစုိ ့...........လူေလး..........။
ေရွးပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းၾကီးမ်ားအား အစဥ္ထာဝရ ဦးခုိက္ရွိခိုးလွ်က္..........
သာကီမင္းသားေလး
No comments:
Post a Comment