မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ ဒီ ဘေလာ့ဂ္ေလးကုိလာေရာက္ၾကည့္ရူ႕ၾကသူအေပါင္းကုိ က်ေနာ္ သာကီမင္းသားေလး မွ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစလုိ႕ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ

Tuesday, 13 August 2013

ပန္းတုိင္ဆီသုိ႔ ( ၅ )

ေဒ၀ေဒ၀ါ
၀တိ ံသာက
ကၬႏၵာနတ္မင္း
ဆံက်စ္ေတာ္ ဌာပနာသြင္းလို႔
စူဠာမဏိ ပထုိးေတာ္
တည္ထားပူေဇာ္
ကုိးကြယ္ေတာ္မူခဲ့ၿပီ......
အတိတ္
ဟုိး...အတိတ္ဆီ
ကႆပဘုရားလက္ထက္
သဟာယျဖစ္ခဲ့တဲ့
ဃဋိကာရျဗဟၼာ
ပရိကၡရာရွစ္ပါးႏွင့္အတူ
ၾကာသကၤန္းအစုံကုိယူခဲ့တယ္...
အေလာင္းမင္းးးး
ယင္းၾကာသကၤန္းအစုံကုိ
၀တ္ရုံ၍ ရဟန္းျပဳပါေလ.....
ဃဋိကာရျဗဟၼာမင္း
အေလာင္းမင္း၏ ပုဆုိးအစုံကုိယူ
အကနိ႒ာဘုံ၌
န၀ရတ္ကုိးစုံျဖင့္ျပည့္ေစလွ်က္
ဒုႆေစတီ
ကုိးကြယ္ေတာ္မူခဲ့ေလသတည္း......။

သာကီမင္းသားေလး

Wednesday, 3 July 2013

ပန္းတို္င္ဆီသုိ႔ ( ၄ )



အေလာင္းမင္း သိဒၶတၳ

ႂကြျမန္းသည့္ ခရီးလမ္း

ျမစ္ကမ္းတစ္ခုသုိ႔ေရာက္ေသာ္

အလို....

ဖြားဘက္ေတာ္ အခ်င္း ဆႏၷ

ဤျမစ္ကား အဘယ္အမည္တြင္သနည္း

မွန္ပါ့အရွင္

အေနာ္မာျမစ္ အမည္တြင္ရစ္ပါသည္....

ယေန႕....

ငါ၏ ရဟန္းျပဳျခင္းသည္ မယုတ္မာ

ျမင့္ျမတ္သည္သာ ျဖစ္လတၱံ႕....။

အေနာ္မာျမစ္

ဟုိမွာ ဘက္ကမ္းေရာက္ေသာ္

ဆႏၷအမတ္ကိုေခၚ

ျမင္းေတာ္ႏွင့္ တန္ဆာအပ္

သင္တို႔

ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ုျပန္ၾကေလ...။

ထို႔ေနာက္.....

အေလာင္းေတာ္

ဆံက်စ္ေတာ္ကိုျဖတ္

သူျမတ္တို႔ အဓိ႒ာန္ခ်ေတာ္မူ

ုငါသည္.....

ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္မူ

ဆံေတာ္သည္ ေျမသုိ႔မသက္

အထက္ေကာင္းကင္၌ တည္ေစေသာ္.....။


သာကီမင္းသားေလး
2013-06-30

Wednesday, 26 June 2013

ပန္းတို္င္ဆီသုိ႔ ( ၃ )

အဲဒီည
သန္းေခါင္ယံ
ဥတၲရာသဠ္ နကၡတ္ႏွင့္
စန္းျမတ္ယွဥ္ေနတဲ႔ လစႏၵာမွာ
ျမဴေတြလည္းကင္း
တိမ္ေတြလည္း ရွင္းလို႔ေပါ့ ...။

အေလာင္းမင္းသိဒၶတၴ
ဆႏၷအမတ္ကို ႏုိးေခၚ
က႑ကျမင္းေတာ္ကို ယခု ကေခ်
အို...
ဖြားဘက္ေတာ္ က႑က
ယေန႔ ငါ့ကို ကူပံ့ေလာ့
သင့္ကိုမွွီ၍ သုံးလီေသာ ဘဝေႏွာင္ခ်ဳိင့္မွ
ငါထြက္ေျမာက္လွ်င္ သုံးခြင္ေလာက၌
ေဝေနယ် သတၲဝါတုိ႔ကုိ
ေခမာရပ္ခြင္သုိ႔ ငါတင္ေပအ့ံ...
ေလာကကိုလည္း ငါ အလွဆင္ေပအံ့.,.။

သာကီမင္းသားေလး

Sunday, 16 June 2013

ေမာင့္ဘဝ ညအလားကြယ္


အခုဆို သူေပ်ာ္ေနေရာ့ေပါ့
ကိုယ္ေအာ္ေခၚေတာင္ ျကားမယ္မထင္
ေပ်ာ္ပါေစ
သူထာဝရေပ်ာ္နိုင္ပါေစ
ေနဝင္ လထြက္
ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္းဆိုတာ
ကိုယ္တို႔ဘဝလားကြယ္ ။
မ်ဥ္းၿပဳိင္ႏွစ္ခုဟာ ေပါင္းစပ္လို႔မရသလို
ကိုယ္တို႔ဘဝပန္းတိုင္ဟာ
ဘာလဲဆိုတာ ကိုယ္ျကုိသိေနခဲ႔တယ္။
သိသိနဲ႕တိုးတဲ႔ ပိုးဖလံ
ပူတာကိုပဲခံစားရမွာေပါ့
ေၾသာ္းးးး
ေမာင့္ဘဝညအလားကြယ္။

သာကီမင္းသားေလး

Saturday, 15 June 2013

ဝသည့္အတြက္စိတ္မပ်က္နဲ႕


သံပုရာသီးကို တစ္ေန႕တစ္လုံး
ေရေႏြးၾကမ္းထဲညစ္ထည့္
ထမင္းမစားမွီ၁၅မိနစ္အလိုမွာ
ေသာက္
ေသာက္ျပိးခ်ိန္မွစ၍ထမင္းစားျပိး
၁၅မိနစ္အထိ ေရလုံးမေသာက္ရ
တစ္လႏွစ္လၾကာလွ်င္
ကိုယ္ေရစစ္ျပိး ပိန္သြားလိမ့္မည္
ဟု မိန္႕ေတာ္မူသည္။ ။

ေကာ့လွာဆရာေတာ္

ိဝိပႆနာတရား အားထုတ္ရာတြင္ ပဓာနိယဂၤတရား (၅ )ပါး



၁။ ယုံၾကည္မႈရွိရမည္
၂။ က်န္းမာရမည္
၃။ စိတ္ႏွလုံးျဖဴစင္ေျဖာင့္စင္းရမည
၄။ လုံ႔လဝီရိယရွိရမည္
၅။ ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္ရမည္

ယုံၾကည္က်န္းမာ ေျဖာင့္စင္းစြာႏွင့္
လြန္စြာအားထုတ္ နာမ္ႏွင့္ရုပ္ကို
ျဖစ္ခ်ဳပ္သိျမင္ ဤငါးအင္
လ်င္စြာမဂ္ရေၾကာင္းးးးး

လယ္တီဆရာေတာ္

ပန္းတုိင္ဆီသုိ႔ ( ၂ )

ေလာကကို အလွဆင္ရင္း
သိဒၶတၳမင္းသား
ဘုရားအေလာင္းေတာ္
ယေသာ္ဓရာႏွင့္စုံဖက္
အိပ္မက္ မက္ခဲ႔တယ္ေလ...။

အိပ္မက္မွႏုိးထ
ရာဟုလပုတၲ ဖြားျမင္
ႏွလုံးဘဝင္ ပီတိဖုံး
ယေသာ္ေလ....
ၿပဳံးလိုက္တာလြန္ေရာ
သို႔ေသာ္.....။

သာကီမင္းသားေလး

ပန္းတုိင္ဆီသုိ႔ ( ၁ )

တစ္ခါကေပါ့...
လြန္ခဲ႔သည့္ႏွစ္
တြက္ေရစစ္လွ်င္
ႏွစ္ ႏွစ္ေထာင္လြန္ေျမာက္
ေျခာက္ရာ့ႏွစ္ေတာင္ေရာက္ခဲ႔ေပါ့

လူ႕ဘဝေရာက္စ
ေျမာက္အရပ္ဆီသို႔ေျခႏွစ္လွမ္းႂက
ေလာက ဟသၼိ ေဇေ႒ာ
ေလာက ဟသၼိ ေသေ႒ာ ဟဲ႔လို႔
သိဒၶတၳ ေႂကြးေၾကာ္သံ

ၿခိမ့္ၿခိမ့္ညံ သံမစဲ
ပထဗ်ံလည္း တုန္ခဲ႔တယ္ ။
ပဒုမၼာလည္း စုံခဲ႔တယ္ ။
ဘာတဲ႔...
ေလာကကို အလွဆင္ဖို႔ တဲ႔....။

သာကီမင္းသားေလး

မဆုံးေသးေသာ အလြမ္းမ်ား


အပိုင္း( ၁ ) 
ေႏြဦးမွာေႂကြလႊင့္
သခင့္ကို ေလရူးေတြနဲ႕အတူ
ေခၚယူသြားၿပီေပါ့?.,.။
ေနမြန္းတည့္ခ်ိန္မွာ
ငါတို႕ရဲ႕ ေနမင္းႀကီးကြယ္ပ်က္လို႕
ရင္ထဲမွာ ဗေလာင္ဆူပြက္
ပူခ်က္ကယ္ ေနဆယ္စင္း
အံမယ္မင္း သခင့္ကို
ဘယ္လိုၿငဳိးမာန္ရယ္သူဖြဲ႕လို႕
ျပဳခဲ႕တာလည္းကြယ္....။
တေပါင္းလ မိန္လရာသီကို ေႏြဦးလို႕
ေခၚဆိုရမည္ ထင္ပါရဲ႕ ။ ေႏြဦးမွာ
ေလရူးေတြကလည္းျမဴး သစ္ရြက္
ေျခာက္ေတြဟာလည္း ေလႏွင္ရာကို
ေစလို႕ေပါ့ ။ ဥၾသေတြကလည္း
ေတးဆို ။ လြမ္းစရာေကာင္းလိုက္
တာဗ်ာ။ ဘယ္သူ႕ကိုလြမ္းရမွန္းမသိ
လြမ္းစရာလည္း မရွိနဲ႕ စိတ္ေတြဟာ
မသီကုံးထားတဲ႔ ပန္းေတြလို ။ မသီကုံးထားတဲ႔ ပန္းေတြဟာ အရပ္
ေလးမ်က္ႏွာမွ တိုက္ခတ္လာေသာ
ေလေၾကာင့္ ဖရုိဖရဲႀကဲသလို ေႏြဦး
ေလရူးသလို ကြ်နု္ပ္လည္း ရူးခ်င္
သလိုလို ။ တစ္ေန႔မွာၾကားရတဲ႔
သတင္းေၾကာင့္ ေႏြေခါင္ေခါင္
နားရင္းကို မိုးႀကိဳးပစ္ခံရလိုက္သလို
ပါပဲ ။ ကြ်န္ုပ္တို႔ေနမင္းႀကီးကြယ္သြား
ၿပီတဲ႔ ။ ေနမြန္းတဲ႔ခ်ိန္မွာ ေနမင္းႀကီး
ကြယ္သြားၿပီဆိုေတာ့ ကြ်န္ုပ္အပါဝင္
အားလုံးတို႔၏ မ်က္ဝန္းေတြမွာ
ဘယ္ေနရာၾကည့္လိုက္လိုက္ မႈန္ဝါး
ဝါးသာ ။တစ္ေနကြယ္ေသနယ္သို႔
တစ္ခါကူးတဲ႔။

ေနမကြယ္ခင္မွာ ေသနယ္သို႔ကူးေရာ့
သလား သခင္ ။ ေသမင္းရယ္...
သခင့္ကိုမွ ( အံမယ္မင္း )သခင့္ကိုမွ
ေခၚရသလားကြယ္။ ကြ်န္ုပ္ဘဝ
သခင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ေပ်ာက္
လို႔ရမည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ကြ်န္ုပ္နဲ႕
သခင္ တစ္ႀကိမ္သာ မ်က္ႏွာျခင္းဆုိင္
ေတြ႔ဆုံခဲ႔ဖူးပါသည္။ ထိုေတြ႔ဆုံျခင္း
သည္ပင္လ်င္ ကြ်န္ုပ္၏ အတိတ္က
လြမ္းစရာအျဖစ္ က်န္ရစ္ေနပါသည္။
ကြ်န္ုပ္ လြမ္းေနဦးမည္။
ဒီဘဝနဲ႔အမွ် လြမ္းေနပါဦးမည္ ။
`
အပိုင္း( ၂ )

၁၃၇၂ခုႏွစ္၏ ပညာသင္ႏွစ္ကိုကြ်န္ုပ္
မိတ္ေဆြအေပါင္းသင္းတို႔ႏွင့္အတူ
ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖတ္သန္းေနၾကသည္။
ကြ်န္ုပ္တို႔၏ တစ္ေန႔တာလုပ္ငန္းစဥ္
မွာစာက်က္ စာဝါတက္ ဘုရားဝတ္ျပဳ
စသည္တို႔ပင္ျဖစ္သည္။ထိုႏွစ္သည္
ကြ်န္ုပ္၏ မႏၲေလးသက်သီဟအသင္း
စာေမးပြဲ သီးျခားစာသင္တန္းသုံးႏွစ္
ေျမာက္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔သုံးႏွစ္
ေျမာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္
တက္လာေသာ သီးျခားစာသင္တန္း
အသစ္သမားမ်ားသည္ကြ်န္ုပ္တို႔လို
သုံးႏွစ္သမားတို႔ကို၄င္း ထို႔ထက္
ႏွစ္ၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာ ေလးႏွစ္
စသည္တို႔ကို၄င္းႏွစ္ႀကီးသမားေတြလို႔ေခၚၾကတယ္ေလ။ သူတို႔တေတြ
အေခၚေပါ့။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ုပ္စေသာ
သူတို႔ကား (အားလုံးကိုမဆိုလိုပါ)
ယုန္မရ ေတာၾကလို႔ေရွးဆိုရုိးစကား
ရွိခဲ႔သလို ယုန္းလည္းမရခဲ႔ပါဘူး။
ယုန္မရသည့္အတြက္ ေတာေၾက
သလားဆိုေတာ့ အဲဒီလိုလည္းမဆို
လိုပါ။ အေတာ္အသင့္ေတာ
ေတာေၾကခဲ႔ၾကပါသည္။အသက္က
လည္း ႀကီးလာ စာေမးပြဲကလည္း
မေအာင္ဆိုေတာ့ တေျဖးေျဖးႏွင့္
ဖိအားမ်ားလာပါေတာ့သည္။
ခက္သည္ကား ၄င္းစာေမးပြဲသည္
အသက္အပိုင္းျခားႏွင့္ေျဖဆိုရသည္
ကား သာ၍ဖိအားမ်ားေစပါတယ္။
မွန္ပါသည္။ ထိုသက်သီဟသီးျခား
စာသင္တန္းသည္ အသက္(၂၇)ႏွစ္
အတြင္းေအာင္ျမင္စြာေျဖဆိုရသည္
သို႔မဟုတ္လွ်င္ တပ္လွန္႔ၿပီးေနာက္
ေၾကာင္းသို႔ ျပန္ဆုတ္ရပါသည္။
တစ္နည္းဆိုရေသာ္ (၂၇)ႏွစ္အတြင္း
မေအာင္လွ်င္ အလိုလို ဂိတ္ျပဳတ္
ေတာ့သည္။ ဆက္ေျဖလို႔မရ။
ေအာင္သြားျပန္လွ်င္လည္း သီးျခား
စာခ်တန္းကို ဆက္လက္၍ ေျဖဆုိရ
သည္။ သီးျခားစာခ်တန္းကိုေတာ့
(၃၅)ႏွစ္ထိ ခြင့္ျပဳထားသည္။
ေနာက္ထပ္ (၈)ႏွစ္ေပါ့ဗ်ာ။ သီးျခား
စာသင္တန္းႏွင့္ သီးျခားစာခ်တန္း
တို႔ကို ေအာင္ျမင္မွသာလွ်င္
ပရိယတၱိသက်သီဟဓမၼာစရိယစာခ်
ဘြဲ႕ကို လက္ခံရယူရသည္။ တစ္နည္း
အဘိဝံသဘြဲ႕ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ျဖတ္သန္း
လာလုိက္တာတစ္ေန႔ စာဝါကအျပန္
ေမာေမာႏွင့္ ေရခ်ဳိး။ ေရခ်ဳိးၿပီးတာႏွင့္
ဆြမ္းစားေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္ေျပာေကာင္း
မလည္း ဘုဥ္းေပးလို႔ေကာင္းလိုက္
သည့္ဆြမ္း စားရသည့္ ဆြမ္းဟင္းက
လည္း ငါးပိရည္ ဝက္သားဆိုေတာ့
အတက္စာခ်ည္းပဲေလ။ တက္လိုက္
သည့္ေျဖခ်င္း။ ရဟန္းဘဝဆိုတာ
ခက္ေပသား အခ်ဳိလိုခ်င္ရင္ အခ်ဥ္
အခ်ဥ္လိုခ်င္ျပန္ေတာ့ အခါးစသည္
ေပါ့။ ကိုယ္လိုခ်င္တာ ဘယ္ရမလဲ။
သူတို႔ေလာင္းတာကို ဘုဥ္းေပးရတာ
ကိုးဗ်။ ဆြမ္းစားၿပီး စာဖတ္ရင္း
ဖတ္ရင္းနဲ႔ ငိုက္မ်ဥ္းလာသည့္
အတြက္ စာအုပ္ေလး ရင္ဘတ္ေပၚ
တင္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

အပုိင္း ( ၃ )

အိပ္ယာႏုိးၿပီးတာနဲ႔ ပထမဆုံးၾကည့္မိသည္ကား နာရီ ၊ ဟုိက္….သြားၿပီ..ဟူေသာ အာေမဋိတ္ႏွင့္အတူ ကိုယ့္နဖူးကုိ လက္၀ါးျဖင့္ ရုိက္မိေတာ့သည္။ ကၽြနု္ပ္အိပ္ယာထ ေနာက္က်ခဲ့ေလၿပီ ။ အတန္းဆုိင္ရာ စာအုပ္စြဲကာ ဒုိးေတာ့သည္။
တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမႈကုိ ရင္မွာပုိက္လုိ႔ေပါ့။ ေဟာ…ေရွ ႔မွာ..
ထိပ္တုိက္ေတြ႔ပါၿပီ ဘယ္လိုမွ ပုန္းကြယ္လုိ႔မရ တိမ္းေရွာင္လုိ႔မရ။
မထူးၿပီ ေရွ ႔အနည္းငယ္ ဆက္သြားကာ အရုိေသျပဳၿပီး ရပ္ေနလိုက္
သည္။ မင္း…ဘယ္အတန္းကလဲ?။ ပထမတစ္ႀကိမ္ေမးသည္ မွင္သက္မိကာ မေျဖမိ ။ ဒုတိယတစ္ႀကိမ္ထပ္ေမးသည္ မေျဖမိပါ
တတိယတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ႏုတ္တြင္မက လက္လည္းရြယ္ကာ
ေျမာက္လုိက္သည္။ သုိ႔မွသာ ကၽြႏု္ပ္လည္း စာသင္တန္းဟု ေျဖလိုက္သည္။ သခင္၏ တစ္ခြန္းတည္းထြက္လာေသာ အသံကား
သြား…ဟူေသာအသံျဖစ္သည္။ သခင္၏ အသံသည္ ပီျပင္ျပတ္သား
ၿပီး ဟိန္းေနသည္။ ကၽြႏု္ပ္လည္း ေရွ ႔ဆက္ၿပီး အတန္းဆီသုိ႔ ဒုိးေတာ့
သည္။
ကၽြႏု္ပ္လည္း တစ္ခ်ိန္က သခင္မိန္႔ဆုိခဲ့ဖူးေသာ ႏုတ္ေခၽြစကားတုိ႔ကုိ
တစ္စိမ့္စိမ့္ေတြးေနမိသည္။ ေအးကြ…မင္းတုိ႔မွတ္ထား…ငါက
လူမုန္းမွာမေၾကာက္ဘူး ကံမုန္းမွာကုိိသာ ေၾကာက္တာ၊ ဟုတ္လား ။
မင္းတုိ႔ေကာင္းဖုိ႔ ငါက မုိက္ေပးေနတာ ဟုတ္လား..။ငါတုိ႔က ေမ်ာက္
ျပၿပီး ဆန္မေတာင္းဘူး..ဟုတ္လား..။ မင္းတုိ႔စည္းကမ္းတုိင္းမေနနုိင္
ရင္ ထြက္သြားၾက ငါတုိ႔က မတားဘူး ။ဒီမွာေနရင္ ဒီစည္းကမ္းနဲ႔ေန
မွ ဟုတ္လား…စသည္တုိ႔ျဖစ္သည္။ မွန္ပါသည္္္္္္္။ သခင္သည္
သတ္မွတ္ထားေသာ စည္းကမ္းကုိ ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွ မေထာက္ပါ
က်ဴးလြန္သူကုိ ျပစ္ဒဏ္ေပးေလံရွိသည္။ စည္းကမ္းကုိအလြန္
အေလးထားသည္ ။ မိမိေက်ာင္းမွာေနဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္ကူလွပါ။
ဆုိင္ရာျပ႒ာန္းက်မ္းစာေတြကုိ ျပန္ႏုိင္မွသာလွ်င္ ဤေက်ာင္းမွာေန
ၿပီး ပညာသင္ခြင့္ရသည္။ သခင္ေျပာျပဖူးတာ အမွတ္ရေနမိသည္။
ဟုိတစ္ေလာက ဦးဇင္းတစ္ပါ ငါ့အမလြတ္လုိက္လို႔ဆုိၿပီး ေက်ာင္းမွာ
ေနၿပီး ပညာသင္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ငါ့ကုိလာေလွ်ာက္တယ္၊
ဟုတ္လား ။ ငါကလည္း ျပန္ေျပာလုိက္တယ္ ငါ့အမ မကဘူး
သမၼတႀကီးက လြတ္လုိက္လည္း မရဘူး ။ ဒီမွာပညာသင္ခ်င္ရင္
ျပ႒ာန္းက်မ္းစာျပန္ႏိုင္ရင္ ေနခြင့္ရမယ္။ မျပန္ႏုိင္ရင္ ေနခြင့္မရဘူး
ဟုတ္လား…။ အဲေတာ့ အဲ့ဦးဇင္းလည္းျပန္သြားတယ္ေပါ့ကြာ။
ဒါသခင္ရဲ ႔ တိက်ျပတ္သားမႈပါပဲ ။ သခင္ရဲ ႔ အျခားေသာ ကၽြႏု္ပ္မသိ
ေသာ တိက်ျပတ္သားမႈေတြ က်န္ရွိေနပါေသးတယ္ဆုိတာ မေျပာဘဲ ေတြးရုံၾကည့္ရုံျဖင့္ သိႏုိင္ပါသည္ ။
                                                                     ဆက္ရန္
                                                                    သာကီမင္းသားေလး

Friday, 14 June 2013

ၿမဲမွတ္ၾကစမ္း

မ်ဳိးဆက္သစ္
တိုးတက္ရစ္ေစဖုိ႔
စနစ္သစ္ေတြနဲ႔ ေရွ ႔သို႕႕ခ်ီ
မစိုးရိမ္တဲ႔ တိုက္နာမည္
ဂုဏ္ရႈိန္တင့္ အသေရလႊမ္း ။ ။

ကမၻမွာ ျမန္မာရယ္လို႔
သာသနာ ဘယ္မၿငိဳးေအာင္
ေထရ္သံဃာ လြန္သယ္ပိုးတယ္
ကြယ္....ၿမဲမွတ္ၾကစမ္း ။ ။

သာကီမင္းသားေလး

Saturday, 1 June 2013

ပန္းတစ္ပြင့္ ေၾကြလႊင့္ရျခင္း

သူမအတြက္  ဒီေန ့ဟာ 
က်ိန္စာမ်ား
သင့္ခဲ႔ေရာ့သလား
ဝဋ္ေႂကြးတစ္ခုလို ့ပဲဆုိရမလား
ေသခ်ာတာတစ္ခုက ဒီေန ့ဟာ
သူမအတြက္ ျပႆဒါးလို႔ထင္မိတယ္
ကာမဘီလူးဝင္ပူးတဲ႔ ကုလားယုတ္ေတြေၾကာင့္
ပန္းတစ္ပြင့္ ေႂကြလႊင့္ေစာခဲ႔ရတယ္
ညီမေရးးးအားမငယ္ပါန ့ဲ
အခုဆို ဓညဝတီ ရခိုင္ျပည္မွာ
ညီမကို ဂုဏ္ျပဳရင္း
ဒင္းတို ့ကို ကိုယ္ေျမ ကိုယ္ေရမွ
ေမာင္းထုတ္ေနၾကျပီေလ
ထို ့ေၾကာင့္
ညီမေရ ေရာက္ရာဘဝမွာေပ်ာ္နိင္ပါေစလို ့ဆႏၵျပဳရင္းးးးးးးးးးးးးး

သာကီမင္းသားေလး႕

အဆိပ္ျပင္းေသာ ေျမြေပြးတစ္ေကာင္

ၾကယ္ေႂကြညတိုင္းဆုေတာင္းမိတဲ႔ငါ
က်ိန္စာမ်ားသင့္ခဲ႔ေလသလား
မႈန္ဝါးေနတဲ႔အနာဂါတ္ကို
ငါဘယ္လုိျဖတ္သန္းရမွာလဲ
ေယာက်္ားတံခြန္ လူရည္ခြ်န္က
ေကာင္းကင္တမြတ္ၾကယ္ကိုဆြတ္လည္း
မလြတ္စတမ္း ရၿမဲတမ္းတည္းးးးးတဲ႔
ျဖတ္သန္းေလွ်ာက္လွမ္းရင္း
ျမည္တမ္းမိ ထိုစကား
ငါ့အတြက္အားေဆးတစ္ခြက္အလား
လူတုိင္းဟာ
ကိုယ့္ၾကမၼာကို ကိုယ္တုိင္ဖန္တီးေနရလုိ ့
ကံေစရာကို သြားရတာမဆန္းပါဘူး
ငါဟာ
ေၾကာင္သူေတာ္ႂကြက္သူခိုးမဟုတ္ဘူ
သိုးေယာင္ေဆာင္တဲ႔ဝံပုေလႊလည္း
မဟုတ္ဘူး
ေသခ်ာတာကေတာ့
ငါဟာ
အဆိပ္ျပင္းတဲ႔ေႁမြေပြးတစ္ေကာင္ပဲ။

သာကီမင္းသားေလး
29. 5. 2013

လွဴခဲ့သည္ပဲ

ညဳိမႈိင္းရယ္ေဝ

တုိ ့တိုင္းျပည္(ေျပ)ေတာင္စစ္ကိုင္းမွာျဖင့္

ရွဳတုိင္းေလ ဘယ္ခါမရုိးေအာင္ပ

ထူပါရုံ ျဖဴျဖဴေဖြးရယ္တို႔

ျမင္အာရုံ လြန္ၾကည္ႏူးလို႔ရယ္

ဖူးခဲ႔သည္ပဲ...။

ေတာင္ေသလာ ဦးထိပ္ဖ်ားဆီက

ဆြမ္းဦးရွင္ ပုညဘုရားမွာျဖင့္

ေဆြသဟာ မိတ္အေပါင္းႏွင့္

ခေညာင္းကာ မာလာပန္းကို

ရႊင္လန္းကာ ကုသုိလ္ယူဖို႔

လွဴခဲ႔သည္ပဲ...။

သာကီမင္းသားေလး
1.6.2013

ဘယ္သူကပုိ သာပါလိမ့္

အသြင္တင့္ဆန္း ငုဝါပန္းသည္

ဆြတ္ျမန္းသူႏွင့္ ရႈ ႕သူတို ့အား

စိတ္အားရႊင္လန္း ပီတိျဖန္းလို ့

အပန္းေျပ၏.....။

ေကာင္းျခင္းငါးသြယ္

ျပည့္စုံႂကြယ္၍ ၿပိဳင္ဖြယ္လြတ္ကင္း

ရူပဆင္းႏွင့္ လြန္မင္းျပည့္ဝ

ဣတၳိယကား ေယာက်္ားတကာ

မ်ားသူငါကို ရင္မွာယိုဖိတ္

ကာမစိတ္ကို ျဖစ္ေစ၏,....။

ငုဝါလည္းလွ သူလည္းလွ၍

သူႏွင့္ငုဝါ ငုဝါႏွင့္သူ

ဘယ္သူကပို သာပါလိမ့္.....။

သာကီမင္းသားေလး
30.5.2013

Monday, 25 February 2013

. . . . . . သာ ကုိးကြယ္ေတာ့၏


                                                အခန္း(၁)

မိတၳီလာကန္ေဘာင္ေပၚမွ ယူကလစ္ပင္ေအာက္တြင္ စာတစ္ေစာင္ႏွင့္အတူ သဇင္ပန္းကိုင္ၿပီး သူမတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနသည္။ ထိုေနာက္ ကန္ေရျပင္ကို ၾကည့္ရင္း ငိုင္ေနသည္။ အေႀကာ္ဆိုင္မွ ေရဒီယို ဖြင့္သံ သဲ့သဲ့ေလးၾကားေနရသည္။
ခ်စ္ဒါလီ ×××တစ္ႏွစ္တာရွည္ ၾကည္ရႊင္လန္းေစဖို႔ ×××သဇင္ပန္းေတြနဲ႔ ×××ဆင္ျမန္းေပးခဲ့ၿပီသည္ရာသီခါေဆာင္း×××ေဟာင္းတေမ့ေမ့×××တေရြ႕ေရြ႕တာရွည္×××
သီဆိုသူသည္ သူမကိုပင္ ရည္ညႊန္းေနေရာ့သလား ။ တိုက္ဆိုင္၍လားမသိ ။ သည္သီခ်င္းသံၾကားရင္ သူမ ငိုခ်င္သည္ ။ ေျမာက္အရပ္ဆီမွ ေဆာင္းေလေျပေအး တိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ လႊင့္ပါလာေသာ လွိဳင္းႏုႏုေလးတို႔၏ ေဘာင္ဘင္ခတ္သံ ၊ ေရလည္ ဘုရားဆီမွ ဆည္းလည္းခတ္သံ ၊ ယူကလစ္ပင္ေပၚမွ ခ်ိဳး(ဂ်ိဳး)ႏွစ္ေကာင္ ဖိုမ ေမာင္ႏွံ၏ ကူခၽြဲသံသည္ သူမကိုပင္ ေလွာင္ေရာ့ထင့္။ သူမ ယူကလစ္ပင္ေပၚကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ထိုအခိုက္ ခ်ိဳး(ဂ်ိဳး)တစ္ေကာင္ထျပန္သြားသည္ ။ သူမရင္ထဲ ဆို႔နင့္သြားသည္ ။ သီခ်င္းသံသဲ့သဲ့ေလး လႊင့္လာျပန္သည္ ။
ေမာင္မေရာက္လာၿပီ×××ေႏွာင္းလတာရွည္×××ခင္မင္မပ်က္ေအာင္အေရး×××သဇင္လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ေမာင္ေဝးၿပီ×××
သူမမ်က္ရည္ အလိုလိုစီးက်လာသည္ ။ ဘယ္လိုမွ တားဆီးခြင့္မရလုိက္ ။ မထူးေတာ့ၿပီ အသံသဲ့သဲ့နဲ႔ ရႈိက္ငင္ငိုေႀကြးလိုက္ေတာ့သည္ ။

                                                         အခန္း(၂)

“ျမျမေျမွး၍ ၊ ဆီးေသးႏွင္းျဖဴ ၊ ျမဴလည္းေၾကြလင့္ ၊ မပြင့္ေနျခည္ ၊ မၾကည္ေကာင္းကင္ ၊ ထက္ခြင္အုံ႔ပ် ၊ ၿငိမ့္မွ်ကိုယ္တြင္း ၊ ဆီးႏွင္းက်ရႊမ္း ၊ ခ်မ္းတို႔စြလည္း ၊ ရင့္ျမၾကာေညာင္း’’ ဟု ရတုဘုရင္ ဆိုခဲ့သလို ျမဴႏွင္းမႈန္ေလးေတြ ေၾကြကာႀကဲေနေသာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္မွာ မၾကည္မလင္ ၊ထက္ခြင္အာကာမွာလည္း
အုံ႕ပ်ပ်ႏွင့္ လြမ္းေမာစရာေကာင္းေနသည္ ။ အေရွ႕ယြန္းယြန္းမွ ေနဝန္းႀကီးလည္း အေနာက္ေတာင္စြယ္မွာ ကြယ္စျပဳေနၿပီ ။ ေဆာင္းရာသီညေနခင္း ေနမင္းကြယ္စျပဳတာႏွင့္ ဆီးႏွင္းျမဴမႈန္ေလးေတြလည္း ရႊမ္းရႊမ္းေဝေနသည္ ။ ဘုန္းျမင့္ေဇာ္တစ္ေယာက္ ပ်င္းပ်ုင္းရွိတာႏွင့္ အေဆာင္ေရွ႕ထြက္ထိုင္ေနသည္ ။ ထိုအခိုက္ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေသာ မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။ တစ္ေယာက္မွာ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ၊မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ ၊ ခႏၶာကိုယ္ေၾကာ့ရွင္း၍ အလြန္လွသည္ ။ အသားအေရမွာ ဝါဝါဝင္းဝင္းႏွင့္ ေရႊအဆင္းလို ေတာက္ပေနသည္ ။ ဖက္ဖူးစိမ္းေရာင္ အက်ၤ ီဝမ္းဆက္ကို ဝတ္ဆင္ထားသည့္အတြက္ သူမ အသား အေရမွာ ပိုၿပီးေတာက္ပေနသည္ ။ အားလုံး ၿခံဳၾကည့္လိုက္ရင္ ဘုံႀကိဳးျပတ္ၾကလာသည့္ နတ္သၼီးအလား ။ က်န္တစ္ေယာက္မွာမူ အသားေရ ညိဳျပာျပာႏွင့္ အေတာ္အသင့္လွပါသည္ ။ သို႔ေသာ္ သူ႔အလွသည္ သူမေလာက္ မဟာဆန္သူမဟုတ္ပါ ။ သူမ၏ အလွသည္သာလွ်င္ မဟာဆန္သည္ ။ မဟာဆန္သူ ေႀသာ္ . . . က်ေနာ္ရဲ႕ မဟာဆန္သူ ။
“ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ တစ္ေယာက္တည္း ဘာစဥ္းစားေနတာလဲ ’’ ။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေမာင္ျမင့္ေအာင္က ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ “ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး ျမင့္ေအာင္ရာ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ ထြက္ထိုင္ေနတာ” ဟု အတူေန သူငယ္ခ်င္းကို ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ ေျပာလိုက္သည္ ။ “ နတ္သမီးေလး တစ္ပါးေတြ႔လိုက္လို႔ ထုိင္ေငးေနတာ ’’ ဟု တစ္ဆက္တည္းေျပာလိုက္ျပန္သည္ ။ “ ဘာ . . . နတ္သမီး . . .ဟုတ္လား” ။
“ေအး . . . ဟုတ္တယ္ ’’ ။ “တစ္နည္းေျပာရရင္ မဟာဆန္သူေပါ့ကြာ ၊ သိပ္လွတယ္ကြ ” ။ “ဘယ္ေလာက္လွလို႔ အဲ့ေလာက္ေတာင္ တင္စားေနရတာလဲ ဘုန္းျမင့္ရာ ” ။ “ ဟိုစာသားလိုေပါ့ကြာ နတ္ရွင္ေနာင္ ေရးခဲ့တာေလ ” ။
“လွဆုံးတင္ေန ၊ ထုံးသေရႏွင့္ ၊ ေထြေထြၾကည့္တိုင္း ၊ ျပစ္မ်ိဳးရိုင္းသည္ ၊ စံခိုင္းေလွာ္သစ္ ၊ ေရႊႏွယ္ႏွစ္မွ် ၊ တင္ျပစ္မစက္ ၊ လဲ့လဲ့ညက္ကို ၊ ထက္ေနဘုံေန ၊ ခုသာေၾကြသို႔ ” တဲ့ ။
“အဲ့ဒီေလာက္ထိေတာင္ လွတယ္ ဟေကာင္ရ” ။
“ဟင္ ” ဟုသာ ျမင့္ေအာင္တမိလိုက္သည္ ။

                                                           အခန္း(၃)

အေတြးအႀကံတို႔ကို ေလ့က်င့္ေပးရာဌာနျဖစ္ေသာ တကၠသိုလ္ဝန္းထဲမွာ အတန္းတက္ခ်ိန္မို႔ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူတို႔ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ဆိုင္ရာအခန္းသို႔ သြားေနၾကသည္ ။ ထိုထဲတြင္ ဘုန္းျမင့္ေဇာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လည္းပါသည္ ။
“ဟင္ . . . မဟာဆန္သူ” ။
ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ အံ့ၾသမႈႏွင့္အတူ ႏႈတ္မွလည္း အသံထြက္သြားသည္ ။ “ဘာျဖစ္တာလဲ ဘုန္းျမင့္” ။
“မေန႔က ငါေျပာတဲ့ မဟာဆန္သူဆိုတာေလ” ။
“ေႀသာ္ . . . သူလား” ။
“ေနပါဦး မင္းက သူ႔ကို သိေနလို႔လား” ။
“သိတာေပါ့ကြာ သူ႔နာမည္က ထားထားလြင္တဲ့” ။
“ငါတို႔နဲ႔ ျမန္မာစာ ေမဂ်ာတူတယ္ ဒါေပမယ့္ သူက ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူ ၊ ငါတို႔က ပထမႏွစ္” ။
“ေနပါဦး ငါက ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔ကို မသိတာလဲ ” ။
ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေက်နပ္သံျဖင့္ေမးလိုက္သည္ ။ “ဘယ္သိမွာလဲ မင္းက အခ်ိန္ျပည့္ အခန္းေအာင္းၿပီး စာၾကည့္ေနတာကို ” ။ ဟု ျမင့္ေအာင္ ေျပာလိုက္သည္ ။ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာမိ။
ထို႔ေနာက္ အခန္းထဲ ဝင္သြားေတာ့သည္ ။ အခန္းထဲေရာက္မွ ဗလာစာအုပ္ထုတ္ကာ ပထမဦးဆုံးေသာ စာမ်က္ႏွာတြင္ ေရးလိုက္သည္ ။
“မဟာဆန္သူ ထား က်ေနာ့္ရဲ႕ ထားသခင္ ” ။
ထိုေန႔ညေနခင္းမွာလည္း ဘုန္းျမင့္ေဇာ္တစ္ေယာက္ ခါတိုင္းလို အေဆာင္ေရွ႕သို႔ ထြက္ၿပီးထိုင္ေနမိသည္ ။
×××ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္×××ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္×××ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္×××ဘဝက လြတ္ခ်င္ၿပီ ×××သူ မကယ္ရင္××× သူ မကယ္ရင္×××ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ ဘဝက ကၽြတ္ဖို႔လမ္းမျမင္ဘူး×××
ျမင့္ေအာင္ ၿပဳံးစိစိလုပ္ကာ သီခ်င္းေအာ္ဆိုေနသည္။
“ဘုန္းျမင့္ လာကြာ ၊ ငါတို႔ ကန္ဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဘုရားဖူးသြားရေအာင္ ၿပီးေတာ့ အေႀကာ္စားရင္း စကားေျပာၾကတာေပါ့ကြာ” ။
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေရလည္ဘုရား ကို ဝတ္ျပဳၿပီး ရွင္ဥပဂုတၱဆင္းတုေတာ္ဆီသို႔ ဆက္သြားၿပီး ဝတ္ျပဳေနျပန္သည္။
“ေရာ့” ။ ဟု ႏႈတ္မွဆိုၿပီး ပစ္လိုက္သည္ ။ “ ဟယ္ . . . ခ်စ္ေရးဆိုျခင္းခံရလိမ့္မည္ ” တဲ့ ။ ထားထားလြင္၏ ႏႈတ္မွထြက္လာေသာ အသံျဖစ္သည္ ။ “ အင့္ . . .ထား ဆက္ၿပီး ပစ္လိုက္သည္ ၊ ဘာလဲဆိုတာ ၾကည့္ရတာေပါ့ ” ။ ဟု ေမသူ ေျပာၿပီး ေၾကြစိ တစ္မက္စိကို ထားထားလြင္ လက္ထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္ ။ ေဘာကြင္းေပၚမွ သံျပားေပၚတြင္ ေရဖလား ရွစ္လုံးသည္ မနားတမ္းလည္ေနသည္ ။ ထားထားလြင္တစ္ေယာက္ ရင္ခုန္ေနသည္ ။ ကေလးတစ္ေယာက္ ပမာ ေပ်ာ္ေနသည္ ။ထားထားလြင္ တစ္မက္စိကို လက္ကေလးႏွင့္ပြတ္ရင္း ပစ္ဖို႔ခ်ိန္ဆေနသည္ ။
“ေရာ့ . . .ဟယ္” ႏႈတ္မွ အသံထြက္ၿပီး ပစ္လိုက္သည္ ။ “ဟင္ . . . ခ်စ္သူႏွင့္ ေကြကြင္းရလိမ့္မည္” ။
“ေတာ္ၿပီဟာ . . . က်န္တဲ့တစ္စိကို ေမသူ နင္ပစ္လိုက္ေတာ့” ဟု ထားထားလြင္ မၾကည္မသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္ ။
“ေရာ့ . . . ဟယ္ ’’ဆိုၿပီး ပစ္လိုက္သည္ ။ “စာေမးပြဲ ေအာင္လိမ့္မည္” ဟု ေရးထားေသာ ခြက္ထဲသို႔ ၾကေသာေၾကာင့္ ေမသူ ခုန္ေပါက္ ေပ်ာ္ျမဴးေနသည္ ။
“ထားထားလြင္” ။ ျမင့္ေအာင္ ေခၚလိုက္ေသာ အသံျဖစ္သည္ ။
“လာကြာ ဘုန္းျမင့္ ငါမိတ္ဆက္ေပးမယ္” ။
“ထားထားလြင္ ဒါ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ ၊ မန္က်ည္းေခ်ာက္ရြာကေလ ၊ ငါနဲ႔ အတူ အေဆာင္မွာလာေနတာ ” ဟု မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္ ။
“ဒါ ကေတာ့ . . . ’’
“က်မ ေမသူပါ” ။
ေမသူသည္ သူ႔ကိုယ္သူ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္ ။
“ဟုတ္ကဲ့ က်မက ေပါက္ေခ်ာင္း ရပ္ကြက္ကပါ ၊ ရွင့္ လိုပဲ ေမသူနဲ႔ အတူ အေဆာင္မွာ လာေနတာ” ဟု ထားထားလြင္ ေျပာလိုက္သည္ ။ ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ ထားထားလြင္ကို ၾကည့္လိုက္သည္ ။ သူစေတြ႔ခဲ့သည့္ ေန႔ကလိုပင္ ဖက္ဖူးစိမ္း အက်ၤ ီဝမ္းဆက္ကို ဝတ္ထားသည္ ။
“မဟာဆန္သူ ထား ၊ ေႀသာ္ . . . မဟာဆန္ရုံမက သူ႔အလွသည္ ကဗ်ာလည္းဆန္ ၊ ကညာလည္း ဆန္ပါေပ့ါလား ”ဟု ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ စိတ္ထဲကေန မွတ္ခ်က္ျပဳလိုက္သည္ ။
“သို႔ . . . အၾကည့္ျခင္းဆုံသြားသည္ ၊ ထားထားလြင္သည္ ရွက္သလိုလို ေၾကာက္သလိုလိုႏွင့္ မ်က္နွာကို ေအာက္သို႔ ငုံ႔လိုက္သည္ ။

ေၾသာ္. . . ဒါသည္ပင္ ကညာဆန္ေနပါေပါ့လားဟု ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ စိတ္ထဲမွေန၍ မွတ္ခ်က္ျပဳလုိက္ျပန္သည္ ။ “ တုိ႕အေၾကာ္စားရင္း စကားေျပာရေအာင္လား’’။ ျမင့္ေအာင္ေျပာလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ သူတုိ႔အုပ္စု အဖြဲ႕က်ကာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရယ္သံေမာသံတုိ႔ႏွင့္အတူ စကားေျပာေနၾကသည္ ။ ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ သီခ်င္းသံကို နားစုိက္လုိက္သည္။

ေကာင္းျခင္းငါးသြယ္×××ဂုဏ္အဂၤ ါၾကြယ္×××အသားေတာ္ကဥၥန×××

ယဥ္ပါလွတယ္×××အမရာကိႏၷရီ×××မဒၵီသမၻဴလ××ေတာ္ေလးဝပုံနယ္

ေရႊသားရုပ္သြင္×××ခင္မင္စရာငယ္×××မ်က္ႏွာေတာ္ဝါဝါဝင္း×××

ေရႊလမင္းၾကီးပုံနယ္×××

အေၾကာ္ဆုိင္မွ ဖြင့္ထားေသာ သီခ်င္းသံျဖစ္သည္ ။ ထုိဆုိင္မွ ဖြင့္ေသာ

သီခ်င္းသံ ၊ ေျမာက္ျပန္ေလတုိက္ခတ္မႈေၾကာင့္ လြင့္ပါလာေသာ လွဳိင္းႏုႏုေလးတုိ႕၏ ေဘာင္ဘင္ခတ္သံ ၊ ေရလည္ဘုရားမွ ဆည္းလည္းခတ္သံ ၊ ယူကလစ္ပင္ယံထက္မွ ခ်ဳိး(ဂ်ဳိး)ကူသံတုိ႔ႏွင့္အတူ

သူတုိ႔အဖြဲ႔၏ ရယ္သံေမာသံတုိ႔သည္ ေလထဲမွာ လြင့္ပါသြားေတာ့သည္ ။



                                                    အခန္း(၄ )

မနက္ျဖန္ဆုိ ေဖေဖာ္ဝါရီ (၁၄ ) ခ်စ္သူမ်ားေန႔ေရာက္ၿပီ။

ျမင့္ေအာင္တစ္ေယာက္ သူ၏ သက္ဆုိင္သူသုိ႕လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ ပါဆယ္ထုတ္ ျပင္ေနေသာေၾကာင့္ အၿငိမ္ကိုမေနရ ။ ဟုိဟုိဒီဒီသြားရ ဝယ္စရာရွိတာ ဝယ္ရႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ ။ သူ႔လိုပင္ သက္ဆုိင္သူမ်ားကုိ လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔အတြက္ အျခားေသာ လူငယ္လူရြယ္တုိ႔လည္း ဟုိဟုိဒီဒီႏွင့္ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေရာက္ယက္ခတ္ေနသည္ ။ ဘုန္းျမင့္ေဇာ္သည္ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ လူငယ္လူရြယ္တုိ႔လုိမဟုတ္ ။ ဒီေန႔မွပုိၿပီး ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနသည္။

သုိ႔ေသာ္ သူ႔မွာ ခံစားတတ္ေသာ ႏွလုံးသား ၊ခ်စ္တတ္ ခ်စ္အပ္ေသာ ႏွလုံးသားရွိသည္မဟုတ္ပါလား ။ ဒါကို သူပင္ အသိဆုံးပါ ။ ဘုန္းျမင့္ေဇာ္

စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွ ေရးထားၿပီးေသာ စာကုိၾကည့္ရင္ ၿငိမ္ေနသည္ ။

“ဘုန္ျမင့္ေဇာ္ ၿငိမ္လွပါလား ၊ မနက္ျဖန္မွာ မင္းရဲ ့မဟာဆန္သူ ထားသခင္ကုိ လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔အတြက္ ဘာမွမလုပ္ဘူးလား”။

“ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ ဘာမွျပန္မေျပာမိ ၊ ၿငိမ္ၿမဲၿငိမ္ေနသည္ “။

“ဟေကာင္ရ”

ျမင့္ေအာင္ အနားလာၿပီး ေအာ္လုိက္သည္ ။

“ေအာ္. . .ကဗ်ာေရးထားတာကုိး”။

ျမင့္ေအာင္ ေျပာေျပာဆုိဆုိ ယူဖတ္ၾကည့္လုိက္သည္ ။

“သူရွာေပးေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”

ျပည္ျမန္မာ ၾကည္သာဖုိ႔ ၊ အားမာန္တို႔စစ္ခ်ီ

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရႊေရာင္ျခည္ ၊ သန္ရမည္မလြဲ. . . ။

ေသြးရဲရဲ ျမန္မာတုိ႔ ၊ လြတ္ဖုိ႔ရန္ သူၾကံသည္

ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ရန္ခပင္း ၊ ရွင္းထုတ္ခဲ့သည္. . .။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္မုိ႔ပင္ ၊ အသက္ကိုပင္ မငဲ့

ထိန္လင္စတဲ့ ဇာနည္တစ္စု ၊ အေသအခ်ာ ျပဳစုခဲ့လုိ႔

ျပည္ျမန္မာ ၾကည္သာခဲ့ပါၿပီ . . .။

“ငါ ထားကို လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားပါတယ္ အခုသြားယူမလုိ႔”

ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ ေျပာဆုိၿပီး ထြက္သြားေတာ့သည္ ။



                                                အခန္း ( ၅ )

  ေဖေဖာ္ဝါရီ ( ၁၄ ) ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဘယ္ေနရာကို ၾကည့္လုိက္ၾကည့္လိုက္ သာသာယာယာ ရွိလွသည္ ။

ယုတ္စြအဆုံး ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံသန္းေနသည့္ ေက်းငွက္သာရကာတုိ႔မွ

စ၍ ကုိယ္စီကုိယ္စီ စုံတြဲေလးေတြႏွင့္ ။ ခ်စ္ခြန္းတုံ႔လွယ္ေနေသာ ခ်စ္သူစုံတြဲ၏ စကားတုိ႔လည္း ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းေနသည္ ။

“ထားကို ေမာင္လက္ေဆာင္ေပးမယ္ဆုိၿပီး ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ အသင့္ယူလာေသာ သဇင္ပန္းကို ေပးလုိက္သည္ ။

“ေရာ့. . . ေမာင္ျပန္ယူ ၊ ထားကို ေမာင္ကိုယ္တုိင္ပန္ေပး”။

ဘုန္ျမင့္ေဇာ္ သဇင္ပန္းကိုယူၿပီး ထားရဲ ့ေခါင္းမွာဆင္ျမန္းေပးလုိက္သည္။

ထုိအခုိက္ အေၾကာ္ဆုိင္မွ သီခ်င္းသံ သဲ့သဲ့ေလး လြင့္လာသည္ ။

ခ်စ္ဒါလီ× × ×တစ္ႏွစ္တာရွည္ ၾကည္ရႊင္လန္းေစဖုိ႔× × ×

သဇင္ပန္းေတြႏွင့္× × ×ဆင္ျမန္းေပးခဲ့ၿပီ× × ×သည္ရာသီခါေဆာင္း

ေဟာင္းတေမ့ေမ့××× တေရြ ့ေရြ ့တာရွည္×××

“ထား”

ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ ေခၚလုိက္သည္ ။ ထုိ႔ေနာက္ ပခုံးကို အသာအယာကုိင္ကာ

ရင္ခြင္ထဲသုိ႔ စြဲသြင္းလုိက္သည္ ။ ထားထားလြင္လည္း “ေမာင္”ဟုဆုိကာ

ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ ပခုံးကို အသာအယာ မွီလိုက္သည္ ။ ေျမာက္အရပ္ဆီမွ

ေဆာင္းေလေျပေအး တုိက္ခတ္မႈေၾကာင့္ လြင့္ပါလာေသာ လွဳိင္းႏုႏုေလး

တုိ႔၏ ေဘာင္ဘင္ခတ္သံ ၊ ေရလည္ဘုရားဆီမွ ဆည္းလည္းခတ္သံ ၊

ယူကလစ္ပင္ယံထက္မွ ခ်ဳိး(ဂ်ဳိး)ႏွစ္ေကာင္ ဖုိမေမာင္ႏွံ၏ ကူခၽြဲသံတုိ႔သည္

သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းေနသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ခ်စ္သူစုံတြဲ၏

ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းေသာ ခ်စ္စကားေလးေတြႏွင့္အတူ ေပ်ာက္ကြယ္

သြားေတာ့သည္ ။

အခ်ိန္သည္ ေန႔စဥ္လည္ပတ္သည္ႏွင့္အမွ် တေျဖးေျဖး ကုန္ဆုံးခဲ့ၿပီ။

အသစ္အသစ္ေသာ ေန႔ဆီသုိ႔လည္း ကူးေျပာင္းေနသည္ ။

ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဆီသို႔ တစ္ေက်ာ့ျပန္ ေရာက္ရွိလာသည္ ။ထားထားလြင္

တစ္ေယာက္ ဘုန္းျမင့္ေဇာ္ အလာကုိေစာင့္ရင္း ယူကလစ္ပင္ေအာက္မွာ

ထုိင္ေနသည္ ။ သုိ႔ေသာ္. . . ။

လူငယ္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး အမက ထားထားလြင္ ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္ ၊ ကိုဘုန္းျမင့္ေဇာ္က ေပးခုိင္းလိုက္တာဟုဆုိကာ စာတစ္ေစာင္ႏွင့္အတူ သဇင္ပန္းကို ေပးသြားသည္ ။ ထားထားလြင္

စာကို ဖတ္လုိက္သည္ ။

“သုိ႔

ရင္မွလုိက္ဆူ ၊ ေမာင့္သည္းအူကုိ ၊ အတူမကြာ ၊ေခၚခ်င္ပါလည္း ၊

မာလာပန္းမွာ ၊ သူရိယာေၾကာင့္ ၊ ညဳိးကာႏြမ္းေျခာက္ ၊ ပင္ယံေအာက္သုိ႔၊

ေၾကြေပ်ာက္သည့္မ်ုဳိး ၊ အျဖစ္ဆုိးလို ၊ ဆုိးက်ဳိးေတြခ်ည္း ၊ အသီးသီးႏွင့္ ၊

သိပ္သည္းလွစြာ ၊ေမာင့္မွာသာလွ်င္ ၊ ကညာပ်ဳိေလး ၊ေကာင္းစားေရးမုိ႔၊

ေရွာင္ေျပးထြက္ခြာ ၊ခင့္ေဝးရာကုိ ၊ ဖဲခြာရစ္မည္ ၊ ေနရစ္ေပေတာ့ ထားသခင္. . . . .။

ေမာင္

ထားထားလြင္ မ်က္ရည္စီးက်လာသည္ ။ ရက္စက္လိုက္တာေမာင္ရယ္ . . .

ထုိ႔ေနာက္ ေရလည္ဘုရားဆီသုိ႔ ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္သည္ ။ ႏုတ္မွလည္း

လက္ဝဲသုႏၵရအမတ္ႀကီး၏ ရတုကို ေရရြတ္လိုက္မိ၏ ။

ပတ္သန္းေစြအုိင္ ၊ တၿဖဳိင္ၿဖဳိင္လွ်င္ ၊ရြာႏုိင္ေလျခင္း ၊ ငယ္ကရင္း၍ ၊

သက္ႏွင့္အတူ ၊ ေတာင့္တသူႏွင့္ ၊ အတူမကြာ၊ စုံပါေစဦး ၊ႏွစ္မက်ဴးလည္း

ႏွစ္ကူးရုံမွ် ၊လင့္ေကာင္းစြတည့္ ၊မုိးကရင္ရႈ ၊သူကတေတ ၊သုိ႔စင္ေမြေသာ္

ေပ်ာက္ေျပပါေအာင္၊ႀကံေရးေဆာင္လ်က္၊တေစာင္တစည္း၊ပန္းလည္းတစုံ

စည္းခုံတဆူ၊ ေရႊဂူနံသင့္၊ ဘုန္းေတာ္ႏွင့္ကုိ၊ရက္ျမင့္မရွည္၊စုံေတာ့မည္ဟု

ညြတ္ၾကည္ဆုယူ၊ ေတာင္မွတ္မူသည္၊ တဆူသာ ကုိးကြယ္ေတာ့၏…။

                                                ၿပီးပါၿပီ

                                                                                     သာကီမင္းသားေလး

                                                                                           9. 2. 2013

Tuesday, 12 February 2013

ေဗဒါလမ္း (၂၁ ) လွလုိက္မွာပဲ

* ဘုတ္မက  အီ ၊ ဒီေရက်  ေတး ။
   မေဗဒါ  မယ့္ဒုံရင္း ၊ ဆင္းခ်ိန္မုိ႕ေလး ။

* ဆင္းမယ္လာ့  မေဗဒါ ...တဲ့ ။
   က်ဴရုိးရွင္  ပီပီကေလး ၊ ေတးသံက  သာ ။
   ေရထဦး  ဆီက
   အဖူးနဲ႕ အငုံဟာ ၊ ပြင့္ပါေပါ့   ခုမ်ား ။
   ပြင့္ျပာမွာ  ၀ါလဲ့၀င္းမွ ၊ ဆင္းရမယ္လား ။

* အုိအခ်င္း  က်ဴရုိးရွင္။
   စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္းနဲ႕
   တစ္ျပန္စီ  ဒီတရား ၊ ၾကားပါစ  ရွင္ ။
   တက္ခ်ိန္က်  တက္ခဲ့လွ်င္ ၊ ဆင္းခ်ိန္တြင္  မေႏွး ။
   ဒီေခ်ာင္းေန  ေဗဒါမ်ဳိးမွာ ၊ ရုိးလွျပီေလး ။

* အုိးအခ်င္း  က်ဴရုိးရွင္။
   ပြင့္ျပာမွာ  ၀ါလဲ့၀င္း ၊ ဆင္းျပလုိက္ခ်င္ ။
   အပြင့္ကားရယ္နဲ႕
   ေခ်ာင္းဖ်ားမွာ  လွေရႊစင္ ၊ ေခ်ာင္းေရယဥ္  လွပုလဲ ။
   ေခ်ာင္း၀မွာ ျမတစ္ခဲ ၊ လွလုိက္မွာပဲ ။   ။
 
          *     *     *      *     *

           ( ၁၉၆၀ )

Monday, 11 February 2013

ေဗဒါလမ္း ( ၂၀ ) တင္းရပုံပဲ

* ဖူးတံက  ညဳိတုိတုိ ။
   စုန္ေရ  ဆန္ေရနဲ႕
   ေဗဒါေဆြ  ေရအလွ ၊ ေခ်ာင္းမ  တစ္ခုိ ။
   ေရငန္နဲ႕ေရခ်ဳိ ၊ ဥဒဟုိ  မစဲ ။
   ေန႕မေရွာင္  ညမအား ၊ နားရရွာပဲ ။

* နားခ်င္လို႕  ခါတစ္ရံ ။
   မေဗဒါ  ရြာသူ႕ပန္းေပမုိ႕၊ ကမ္းကပ္မဲ့  ၾကံ ။
   အစုန္မွာ  ကပ္ရျပန္ ၊ အဆန္မွာ  ခြာရၿမဲ ။
   အဆန္မွာ  ကပ္လွ်င္လဲ (လည္း ) ၊ စုန္္ဆင္းေတာ့  ခြဲ ။

* ကပ္ျပန္ရ  ၀မ္းမသာ ၊ ခြာျပန္ရ  ၀မ္းမနဲ (နည္း ) ။
   မေဗဒါ  စုန္ဆန္ရင္း ၊ တင္းရပုံပဲ ။

    *   *   *   *    *
        (၁၉၅၉-၁၉၆၀)

ေဗဒါလမ္း (၁၉) ေခ်ာင္းတစ္ခြင္

* ပြင့္ဖူးတံ ခ်ီ ၊ ေဗဒါရီ  တစ္မိ ။
   ေခ်ာင္းတစ္ခြင္  သူဆန္သြား ၊ ေခ်ာင္းဖ်ားအထိ ။

* တစ္ရြာကုိေက်ာ္ ၊ တစ္ေခၚေလာက္  စခန္း ။
   မေဗဒါ  ဆန္တဲ့ေခ်ာင္း ၊ ေက်ာင္းနဲ႕ နတ္လမ္း ။

* နတ္လမ္းကို  ေက်ာ္ ၊ တစ္ေခၚေလာက္  စခန္း ။
   မေဗဒါ  ယာဘက္ေဘး ၊ တဲေလး  အိမ္တန္း ။

* ေလးအိမ္ကုိ  ေက်ာ္ ၊ တစ္ေခၚေလာက္  စခန္း ။
   မေဗဒါ  မယ့္လက္၀ဲ ၊ ကၽြဲစားက်က္တန္း ။

* စားက်က္ကို  ေက်ာ္ ၊ တစ္ေခၚေလာက္  စခန္း ။
   မေဗဒါ ၀ဲယာလိုက္ ၊ ေတာ ဗ်ဳိက္ျဖဴတန္း ။

* ဗ်ဳိက္ေတာကို  ေက်ာ္ ၊ တစ္ေခၚေလာက္  စခန္း ။
   မေဗဒါ ပတ္ခ်ာ၀ုိင္း ၊ ကုိင္းျမက္ရွည္တန္း ။

* ေရာက္ျပန္လွ်င္  ေပ်ာ္ ၊ ေက်ာ္ျပန္ေတာ့ သူလြမ္း ။
   ေရာက္တုိင္း  တေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႕
   ေက်ာ္တုိင္းသာ သူ႕မွာလြမ္း ၊ ေခ်ာင္း  ေဗဒါလမ္း ။

       *    *     *    *
         (၁၉၅၉- ၁၉၆၀ )
  

Tuesday, 5 February 2013

ညီမငယ္သုိ႔ ေမႊးေန႔လက္ေဆာင္

အုိ...ညီမငယ္
ဝိဇာတဟု
ေရာက္ထေန႕ဝယ္
ဆုိဖြယ္စကား
ကၽြႏု္ပ္ေျပာၾကားမည္
ေနာင္မ်ားတစ္ရာ
ႏွစ္ရွည္ၾကာေအာင္
ရွည္ၾကာကာလ တည္ေစကြယ္....။

အုိ...ညီမငယ္
ထုိမွတစ္ဖန္
ဆုိရျပန္မူ
တစ္အူတုံဆင္း
ညီမရင္းသုိ႕
မယြင္းထားကာ
ပမာျပဳျပီး
ကုိၾကီးဆုိမည္
ဖူးတံငုံစီ
ပန္းဝတ္ရည္ကုိ
စုတ္ခ်ီေသာက္သုံး
ပ်ားပိတုန္းတုိ႕
စုရုံးလုိ႕သာ
ပန္းနားလာလိမ့္
ထားခ်ိမ့္သတိျမဲေစကြယ္.....။

အုိ...ညီမငယ္
ထုိမွတစ္ဖန္
ဆုိရျပန္ေသာ္
ေလာကဓံမည္ျငား
ထုိတရားလည္း
ေန႕လား ညလား
ခ်ိန္းထားတစိ
ျမဲမရွိဘူး
ေရာက္ရွိခါဝယ္
အားငယ္ ဝမ္းသာ
မျဖစ္ပါပဲ
ေမွ်ာ္ကာရည္မွန္း
ဘဝလမ္းကုိ
ေလွ်ာက္လွမ္းပန္းတုိင္ေရာက္ေအာင္ကြယ္......။

သာကီမင္းသားေလး
5.2.2013

Friday, 25 January 2013

ေဗဒါလမ္း (၁၈ ) ပြင့္ဖူးတံခ်ီ

*အျပာမွာ  အဝါကြက္ကယ္နဲ႔ ၊ ဝုိင္းစက္စက္  ရြက္ငယ္ရွင္
  မေဗဒါ  ပင္လယ္ေအာက္က ၊ ေခ်ာင္းေပါက္ကို ဝင္ ။
   ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ မယ့္လမ္းစဥ္ ၊ ယဥ္ေပစြတကား ။
   ေဗဒါေဆြ ဒီေရထဲမွာ  ရဲေပစြတကား ။

* ေရဆိပ္မွာတဲ့  ညံစီစီ ။
   ပ်ဳိေလးေတြ လက္တစ္ကမ္း ၊ ပန္း  ဆန္ခဲ့ျပီ ။
   လွမ္းၾကေပါ့ မီ့တမီ ၊ ကံသီလို႔  တကတဲ ။
   ေဗဒါပ်ံ  ကံကၾကီး ၊ ေရစီးေၾကာင့္   လြဲ ။

* ခရုပတ္  ဝဲငယ္ငယ္
   ေဗဒါေဆြ  ဒီေရေကြ႔မွာ ၊ ေျပးေတြ႕ရတယ္ ။
   မျဖစ္လို႔  ႏွစ္တြယ္တြယ္ ၊ ဝဲလယ္က  အႏြဲ႕။
   မေဗဒါ  ပတ္ခ်ာလွည့္ ၊ လႊဲထြက္ႏုိင္ခဲ့ ။

* ေလာင္းစပ္က  ခတ္တက္ျပင္ ။
   ေရဆန္မွာ  စုန္မဆုိင္း ၊ လႈိက္ယက္ပန္း  ဆင္ ။
   ေလွဦးက  ဘီလူးဝင္ ၊ လ်င္ႏုိင္မွ  လြတ္ျမဲ
   ေဗဒါပ်ံ  ေလွနံယိမ္း ၊ တိမ္းခဲ့သည္ပဲ ။

* ေခ်ာင္းဖ်ားက ငါး  ငါးဖ်ံ ။
   လတာေရာင္  အေကာင္ေသး ၊ ေမွးလိုက္ခဲ့ျပန္ ။
   ေဗဒါက  ေဖာင္သ႑ာန္ ၊ ငါးဖ်ံက  ေဖာင္စီး ။
   ျပာဝါေရာင္ ဘယ္မညဳိး ၊ ပုိးခဲ့  မညည္း ။
   ပြင့္ဖူးတံ  တခ်ီခ်ီနဲ႕
   ေဗဒါရီ  ဒီေရေၾကာမွာ ၊ ေမ်ာတတ္ေလျခင္း ။

   *    *     *     *      *

     (၁၉၅၉- ၁၉၆၀ )

ေဗဒါလမ္း (၁၇) ေဗဒါႏွင့္က်ဴပင္

* မေဗဒါ ၊ ဆန္လာေပါ့  အျပင္း ။
   ေခ်ာင္းက်ယ္က်ယ္ အလယ္ကၽြန္း ၊ ေရမြန္းလိုက္ရင္း ။

* ေဗဒါေဆြ ၊ စုန္ေရႏွင့္ ျပန္ဆင္း ။
   ေခ်ာင္းက်ယ္က်ယ္ အလယ္ကၽြန္း ၊ ေသာင္ထြန္းလိုက္ရင္း ။

* မေဗဒါ ၊ ဆန္လာေပါ့  အတင္း ။
   ႏုန္းႏွစ္  လတာျပင္က
   ေညာင္ညဳိပင္  ျမစ္ပါးပ်ဥ္း ၊ ပုန္းရျပန္ရင္း .။

* ေဗဒါေဆြ ၊ စုန္ေရနဲ႔  ျပန္ဆင္း ။
   ႏုန္းႏွစ္  လတာျပင္က
   ေညာင္ညဳိပင္ ျမစ္ပါးပ်ဥ္း ၊ ေခါင္းေဖာ္လိုက္ရင္း ။

* က်ဴပင္ရုိးမွာေတာ့ ၊ ယိမ္းထုိးရ  တခါခါ ။
   မေဗဒါ  စုန္ဆန္ေမ်ာ ၊ ေမာတဲ့ေနရာ ။
   လႊဲလုိက္ရ ဘယ္နဲ႔ညာ ၊ ရုိးတံညွာ  ရြက္စိမ္း ။
   ယို္င့္တယုိင္  ဒီေရစီးကို ၊ သည္းခံလို႔ယိမ္း ။
    
      *     *        *        *        *

                    (၁၉၅၉- ၁၉၆၀)

Thursday, 24 January 2013

စီးသြားေသာ ပုလဲေငြရည္

အေမ.........
ေလာကၾကီးတိတ္ဆိပ္
အေမလည္း အိပ္ေနေရာ့ေပါ့......
အေမ့ရဲ႕လက္ေမာင္း
သားေခါင္းအုန္းျပဳလ်က္
အိပ္စက္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြကို 
သားေလ....သတိရလိုက္တာလြန္ေရာ
အေမလည္း....သတိရမွာေပါ့ေနာ္
အေမ့ကိုထား
ျပစ္မသြားခင္မွာ
မွာတမ္းေခၽြေနတ့ဲ အေမ့စကား
သားၾကားေယာင္ေနတယ္ အေမရယ္...
ျပီးေတာ့ေလ........
စီးသြားေသာပုလဲေငြရည္ေၾကာင့္
အေမ့ပါးက သနပ္ခါး
မႈန္ဝါးဝါးသာက်န္လို႔
သားရင္မွာ ဆုိ႔နင့္ခဲ့ရတယ္ အေမရယ္...........။
          24.1.2013
              သာကီမင္းသားေလး

အေမသုိ႔...တမ္းခ်င္း

အေမ.........
သားသတိရလိုက္တာ အေမရယ္
ခလုတ္ထိမွ အမိတတယ္လို႔ပဲ
အေမေျပာမွာလား.....
သတိရတာေတာ့ အမွန္ပါ...
အေမနဲ႕ေဝးကြား
တနယ္တေက်းမွာ
ပညာသင္ေနတဲ့ အေမ့သား
ဘာမ်ားမွားခဲ့လုိ႔လဲ...?
မွားပါတယ္အေမ...
အေမ့ကိုထား
ျပစ္သြားခဲ့လုိ႔
သားေလးမွားခဲ့ပါတယ္....
ပညာေတြစုံ
ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ဆြတ္ခူးလုိ႔
ၾကည္ႏူးေနတဲ့ အေမ့မ်က္ႏွာ
လျပည့္ဝန္းပမာ
ၾကည့္ရတာ ရင္ေအးလိုက္တာ အေမရယ္....
လျပည့္ဝန္းလို
အိခၽြန္းေနတဲ့ အေမ့မ်က္ႏွာ
ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာလည္း သားေလးျမင္ခ်င္တယ္
ျမင္ပါရေစလုိ႔
ေတာင္းဆုေခၽြေနတယ္ေလ....
အေမ့ေက်းဇူး
ျမင့္မုိရ္ဦးကုိ
ဆြတ္ခူးသည့္ ဘြဲ႔ထူးႏွင့့္
သားေလး ေက်းဇူးဆပ္ပါရေစ အေမရယ္........။
                                  24.1.2013

Friday, 18 January 2013

သက္ေသတည္ေစ

                                                           ၁

               ရာသီကား မုိးရာသီ၏ ေနာက္ဆုံးရက္ျဖစ္သည္။မုိးကုန္လို႔ေဆာင္းကူး ေျမာက္ျပန္ေလျမဴးကာ
တစ္မ်ဳိးၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းေနသည္။ ဝသႏၱ မုိးလရာသီ၏ ေနာက္ဆုံးေန႔ရက္မုိ႔ ထင္ပါရဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ
မုိးတိမ္ေတြညိဳ႕ကာ အညိဳးႏွင့္ ရြာမည့္အသြင္ေဆာင္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္..ရြာေတာ့ျဖင့္ မရြာ ။ဥတၱရေလေျပ
ညွင္းကလည္း ေဟမႏၱေဆာင္းရာသီ၏ အၾကဳိအေနျဖင့္ ေလေျပေသြးကာ လူကိုခ်မ္စိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေစသည္။
အခ်ိန္ကား တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ည ၊တစ္မ်ဳိးေခၚရေသာ္ ေဆးေပါင္းခတဲ့ည ။
ဤညကို ေဆးေပါင္းခတဲ့ညဟု ဟုိးယခင္ကတည္းကုိက အခုခ်ိန္ထိတုိင္ေအာင္ ေခၚဆုိခဲ့ၾကသည္။ေနာင္ကုိ
လည္း ယခုကဲ့သုို႔ပင္ ေခၚဆုိေပဦးမည္။ မွန္ပါသည္ ။ ေဆးေပါင္းခတဲ့ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညဆုိရင္
က်ေနာ္ ေပ်ာ္သည္။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ မိတၳိလာျမဳိ႕ကေလးမွာ ပုိလို႔ပင္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းသည္။
က်ေနာ္ကဲ့သုိ႔ပင္ ျမဳိ႕သူျမဳိ႕သားမ်ားလည္း ေပ်ာ္ၾကသည္။ ကန္ဦးရပ္ကြက္ ဝမ္းေတာ္ျပည့္ဆရာေတာ္၏
ဓာတ္ေတာ္ပူေဇာ္ပြဲ ဆီမီးတစ္ေထာင္ ပန္းတစ္ေထာင္ပူေဇာ္ပြဲမွာလည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွသည္။
 သာ၍ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းသည္ကား က်ေနာ္တုိ႔မိတၳီလာျမဳိ႕၏ အထင္ကရျဖစ္သည့္ ကန္ေတာ္ၾကီး၏
ေရလည္ဘုရားတြင္ ဆီမီးပူေဇာ္ရျခင္း ၊ကန္ထဲမွာ ဆီမီးလြတ္ျခင္း ၾကာပန္းလြတ္ျခင္းတုိ႔ပင္ျဖစ္သည္။
ကန္ေဘာင္ေပၚမွာလည္း သြားသူကသြား ၊ လာသူကလာ ၊ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ၾကာမီးပန္းေတြၾကည့္ေနၾက
သျဖင့္ ၾကိတ္ၾကိတ္တုိးကာ  စည္ကားေနေတာ့၏ ။
             တေျဖးေျဖးႏွင့္ အခ်ိန္ေႏွာင္းလာသျဖင့္ လူသူနည္းပါးလာ၏ ။က်ေနာ္လည္း တံတားေပၚမွေနျပီး
ေတာင္ဘက္ကန္ကုိမ်က္ႏွာမူကာ တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚၾကည္ရႈႈ႕မဆုံးေသာ ကန္ေတာ္ၾကီးကုိၾကည့္ျပီး
ေလေကာင္းေလသန္႔ရူေန၏ ။လျပည့္ညျဖစ္သျဖင့္ ေကာင္းကင္မွ ေငြလစႏၵာမွာလည္း ထိန္ထိန္သာေန၏။
က်ေနာ္လည္း ေကာင္းကင္းမွ လျပည့္ဝန္းၾကီးကုိၾကည့္လိုက္ ၊ ကန္ေရျပင္ကုိၾကည့္ႏွင့္မွင္သက္မိေနသည္ ။
ေနာက္ စိတ္ကုိ ေလႏွင္ရာသုိ႔ ေစလုိက္သည္။” ေၾသာ္...ေကာင္းကင္မွ လမင္းၾကီးသည္ နံနက္မုိးေသာက္
အလင္းမေရာက္မွိ လူသားအားလုံးအား စိတ္၏ ၾကည္လင္ေအးျမျခင္းကုိ ေပးစြမ္းနုိင္သည္ ။
မနုႆတၱဘာေဝါ ဒုလႅေဘာ ရခဲလွစြာေသာ လူ႔ဘဝကုိ က်ေနာ္ရလာခဲ့သည္။ က်ေနာ္လည္း လူသားအား
လုံးကို ႏုတ္ဆက္မသြားခင္မွာ ေလာကၾကီးကို အေကာင္းဆုံးေနျပသြားခ်င္သည္။ က်ေနာ္၏ အေကာင္းဆုံး
ေသာ ေနျခင္းကုိ ေလာကၾကီးအား သက္ေသအရာ၌ တည္ေစမည္ ။ က်ေနာ္၏ အသက္ရွင္ျခင္း ၊ အသက္
ရွည္ျခင္း၌ လူလုိ အသက္ရွည္ရမည္ ”။ ထုိအခိုက္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္၏ ဆူးဆူးဝါးဝါး ေအာ္သံကုိ
ၾကားလုိက္ရေတာ့သည္ ။

                    ×                   ×                ×                     ×
                                                          ၂
                  "ေတာ္ေသးတာေပါ့...သီးေလးရယ္ သူဇာရယ္..၊ မေသေကာင္း မေပ်ာက္ေကာင္း' ဟုိသူငယ္သာ..မကယ္ရင္ အမေလးေလး အေမေတာ့ ရင္က်ဳိးရခ်ည္ရ႕ဲ."ဟု မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚခင္ျမတ္ႏြယ္
ဆုိေလသည္။
"သုိ႔ႏွယ္ သူငယ္ေလးနာမည္က ဘယ္လိုေခၚသလဲ သမီးၾကီး"
မေမးလုိက္ရဘူးေမေမ ညီမေလး သူဇာကုိ ေရထဲကဆယ္ျပီး ၊သူဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ၊ သတိလည္း မလစ္ပါဘူး" လုိ ့ေျပာျပီးထြက္သြားတာပဲ ေမေမဟု ခင္ေလးသြယ္ ေျပာျပလုိက္သည္။ 
"ညည္းတုိ႔ေအ ကိုယ့္အသက္သခင္ ေက်းဇူးရွင္ကိုုုု  ဘယ္မွာေနတယ္ အသာထား နာမည္ေလးေတာင္
ေမးေဖာ္မရဘူး" ဟု ျပစ္တင္ေျပာဆုိေလသည္။ " ကဲ...သမီးတုိ႔ ေရလည္ဘုရားကုိ သြားဖူးၾကမယ္"
"ဟုတ္...ေမေမ" လုိ ့ခင္ေလးသြယ္ ေျပာလုိက္သည္။ ေရလည္ဘုရားသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေဒၚခင္ျမတ္ႏြယ္သည္ ကန္သမုိင္းကုိ ေျပာျပေလ၏။
"သူဇာႏြယ္...အလန္႔တၾကားနဲ႔ ေအာ္ေလသည္..ေမေမ..ဟုိမွာ ...ဟုိမွာ..။
ဘာလဲ...သမီး.။ သမီးေရနစ္တုန္းက ကယ္သြားတဲ့လူ..။ ဘယ္မွာလဲ..သမီးငယ္..။
ဟုိမယ္ေလ...ေမေမ...အထက.၁. ေက်ာင္းေနာက္ေက်ာက ကန္ပတ္လမ္းမွာ မယ္ဒလင္တီးေနတာေလ"
ဟု သူဇာႏြယ္က ေျပာလုိက္၏ ။
"ကဲ...သမီးတုိ႔ ...ေက်းဇူးရွင္ သူငယ္ေလးဆီကုိ ...သြားၾကမယ္" ဟု ေဒၚခင္ျမတ္ႏြယ္ ေျပာလုိက္သည္။
စြဲမိပါေပါ့×××ခင္ရယ္××× ခ်စ္လို႔ကုိ×××ဘယ္မဝနုိင္ေတာ့တယ္×××မေျပာပဲနဲ႔××ၾကားၾကားမိတယ္
မ်က္စိထဲမယ္×××တဝဲလည္လည္×××မၾကည့္ဘဲနဲ႔ကုိ×××အဆင္ေျပေနျပန္ေတာ့တယ္×××
အုန္႔ပုန္းခ်စ္×××တစ္ရက္ေလာက္ခ်စ္ရတာေတြရယ္×××လင္မယားခ်စ္×××တစ္သက္လိုက္လုိ႔မမွွီပါတယ္
ရြာပုံသာတယ္×××စဥ္းစားေလေလ×××မခ်ိေလပါပဲခင္ရယ္×××ရာဇာဝင္းတင့္ရဲ႕
အုန္းပုန္းခ်စ္သီခ်င္းကုိ ေဆြးေျမွ႕သံျဖင့္သီဆုိေန၏ ။ "အဟမ္း...အဟမ္း" ဟု ေဒၚခင္ေလးႏြယ္ ေခ်ာင္းဟန္႔
သံေပးလုိက္သျဖင့္ ရပ္သြား၏ ။ "သူငယ္ေလးက အေဒၚသမီးကုိ ကယ္လုိက္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ကြယ္.."ဟုတ္ကဲ့...ရပါတယ္ အန္တီ...လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းကို ကယ္ေကာင္းပါတယ္ ။အယ့္ေနရာမွာ
အန္တီသမီး မဟုတ္ပဲ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ဆုိရင္လည္း က်ေနာ္ ကယ္မွာပါ။ ထုိအခုိက္ သူဇာႏြယ္
မွဲ႔ျပဳံး ျပဳံးလုိက္သည္။ ဒါနဲ႔ သူငယ္ေလး...နာမည္က ဘယ္လုိေခၚသလဲကြယ့္...ေနာက္ ဘယ္မွာေနတာလဲ...
ဟုတ္ကဲ့...က်ေနာ့္နာမည္ ကိုကိုေမာင္လုိ ့ေခၚပါတယ္ အန္တီ..။က်ေနာ္ နဂါးရုံေက်ာင္းတုိက္ထဲက
ဦးေလးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာေနပါတယ္..။ သူငယ္ေလ...ေက်ာင္းေရာ တက္ေသးလား..။ ဟုတ္...အန္တီ
က်ေနာ္ တတိယႏွစ္ ျမန္မာစာအထူးျပဳနဲ႔တက္ေနပါတယ္..ေအာ္ ...ဒါဆုိ အန္တိ သမီးငယ္သူဇာနဲ႔တူတူေပါ့
ဒါနဲ႔...ဒါ...အန္တိသမီးငယ္...သူဇာႏြယ္ တဲ့..၊ ဒါကေတာ့ သမီးၾကီး...ခင္ေလးသြယ္...လုိ ့ေခၚပါတယ္။
လူေလး...မွတ္ထားေနာ္ ၊ လမ္းေတြ႔လည္း ႏုတ္ဆက္ပါ...။ ဟုတ္ကဲ့ပါ..အန္တီ..က်ေနာ္မွတ္ထားပါ့မယ္ဟု
ကုိကိုေမာင္ ေျပာလုိက္၏ ။ ေအာ္...ဒါနဲ႔ ...အန္တီတုိ႔အိမ္က ပထမလမ္းမေတာ္ ..ေရႊအုန္းပင္စားေသာက္
ဆုိင္နားမွာကြယ့္...။လူေလး...အားတဲ့အခါ လာလည္ေပါ့ကြယ္...။ဟုတ္ကဲ့...ဟု ကုိကုိေမာင္ ေခါင္းညိမ့္ျပီး
ေျပာလုိက္၏ ။ ဒါဆုိ...အန္တီတုိ႔ ျပန္အုန္းမယ္ေနာ္ ။ဟုတ္ကဲ့ပါ..အန္တီ ။ ဟဲ့...သမီးငယ္.နုတ္ဆက္လိုက္ေလ..။ဟုိ....ဟုိ....ကုိကိုေမာင္...သူဇာတုိ႔...ျပန္အုန္းမယ္ေနာ္ ။
ဟုတ္ကဲ့ပါ...ဟု နုတ္မွမေျပာေသာ္လည္း မ်က္ႏွာေလးကုိ ေသခ်ာၾကည့္ျပီး ေခါင္းညိမ့္လုိက္၏ ။ ထုိ႔ေနာက္
ကိုကိုေမာင္တစ္ေယာက္ ၾကည့္ရႈ၍ မဆုံးေသာ ကန္ေရျပင္ကုိ ေငးေမာရင္း က်န္ရစ္ေနေတာ့သည္ ။
                          ×                 ×               ×                        ×  

                                                                                ၃

                        အတန္းဆင္းခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တကၠသိုလ္မိန္းထဲမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ
သြားလာလႈပ္ရွားေနၾကသည္။ ကုိကုိေမာင္ႏွင့္ ေမာင္ေဇာ္ဝင္းတုိ ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လည္း  လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားေျပာျပီး နဂါးရုံေက်ာင္းဆီသုိ႔ ျပန္လာသည္။ ထုိတြင္ ေမာင္္ေဇာ္ဝင္းက ေမးလိုက္၏ ။ " ကုိကုိေမာင္ တကၠသုိလ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ကုိ မင္းဘယ္လို ဘာသာျပန္မလဲ..?။ ကုိကုိေမာင္လည္း
ေမာင္ေဇာ္ဝင္း အေမးကို တခဏတြင္းေျဖလုိက္၏ ။" တကၠသိုလ္ဆုိတာ တကၠသီလဆုိတဲ့ ပါဠိပုဒ္ျဖစ္တယ္
ပါဌ္ပ်က္အေနနဲ႔ တကၠသိုလ္လို ့ေခၚတာ ၊ တကၠ သီလဆုိတဲ့ ပါဠိဟာလည္း  တကၠတစ္ပုဒ္ သီလတစ္ပုဒ္ပဲ ။
တကၠပုဒ္က အေတြးအၾကံလို ့အဓိပၸါယ္ရတယ္ ၊ သီလကေတာ့ အက်င့္ ၊ အေလ့အက်င့္လုိ ႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။
အေျဖာင့္ဘာသာျပန္ရင္ အေတြးအၾကံေတြကို ေလ့က်င့္ေပးတဲ့ေနရာ႒ာနလို ့အဓိပၸါယ္ျပန္တယ္ ၊ ဒါကုိပဲ
ပါဠိပုဒ္ပ်က္ အေခၚအေဝၚအားျဖင့္ တကၠသုိလ္လုိ႔ေခၚၾကတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ တကၠသိုလ္အထက္မွာ
ဘာမွမရွိရဘူး ၊ အစုိးရလည္း မရွိရဘူး ။ ပညာရွင္သာ ရွိရတယ္ ။ ထုိအခိုက္ တြီ...တြီ..ဟူေသာ ကားဟြန္းသံ
ႏွင့္အတူ အနားလာရပ္သည္။  " ကားမွန္ကိုခ်ရင္း သူဇာသည္ ရွင္...ရွင္.ဟု ဆက္မေျပာပဲ ထစ္ေနသည္။
ဟုတ္ပါတယ္...က်ေနာ္ ကုိကုိေမာင္ပါဟု သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္။
" ရွင္ ညေနခင္း ငါးနာရီးအားသလား ...ဟုတ္...က်ေနာ္ အားပါတယ္ ..ဟုေျပာရင္း သူဇာႏြယ္မ်က္ႏွာကုိ
ေသခ်ာေလး စုိက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဒါဆုိ...ကန္ပတ္လမ္းကို လာခဲ့ပါ့လား က်မတို႔ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
စကားေျပာၾကတာေပါ့...ဟု သူဇာႏြယ္ ေျပာလုိက္၏ ။ ဟုတ္ျပီေလ...က်ေနာ္ လာခဲ့ပါ့မယ္ ဟု ကုိကုိေမာင္
ျပန္ေျဖလိုက္သည္။  " ဒါနဲ႔ ရွင္..မယ္ဒလင္ တီးတတ္တယ္ မဟုတ္လား ၊ အင္းေလ...က်ေနာ္ တီးတတ္ပါတယ္
ဒါဆုိ...မယ္ဒလင္လည္း  ယူခဲ့ပါလား ။ ရွင္ဆုိတာကုိ က်မ နားေထာင္ခ်င္လုိ ့ပါ ။  ေကာင္းျပီေလ...က်ေနာ္
ယူခဲ့မယ္ ။ ညေနခင္း ...ငါးနာရီေနာ္ ေမ့မေနနဲ႔ဦး ...လုိ ့ေျပာျပီး ကားေမာင္းထြက္သြားေတာ့သည္။
" ယဥ္မူငယ္ရာ သူဇာနတ္ေလာ၊ ျမင္သူေမာလို႔ ၊ ႏြယ္ေက်ာ့နုပ်ဳိ ၊ခရာပုိငယ္ ၊ တာလိုမ်ားသဘင္ ၊ ရွဳ႕တုိင္းသာယဥ္ေလာ့ ၊ ငါးအင္ေက်ာ့ စုံညီငယ္ ၊ ဒုမၼနီေတာ့တပါးဟာမုိ႔ ရွားလွတယ္ေလး"ဟု ကုိကိုေမာင္
နုတ္မွညည္းကာ က်န္ခဲ့ေလေတာ့၏ ။
                                           ×                        ×                          ×                          ×
                   ကုိကိုေမာင္ႏွင့္သူဇာတုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာျပီးေနာက္  ယူကလစ္ပင္မွ ကန္ထဲသုိ႔
သြယ္က်ေနေသာ ေရေသာက္ျမစ္ေပၚမွာ ထုိင္ျပီး စကားေျပာေနၾကျပန္သည္။ သူဇာသည္ ထုိင္ေနရာမွ
ထသြား၏ ၊ ကန္စ ေရၾကည္ထဲမွ ေက်ာက္စရစ္ခဲကေလးေပၚမွာရပ္ရင္း ေျခေထာက္ကုိ ၾကည့္ေနမိသည္။
"ကုိကုိေမာင္...အမေလး...ရွင့္နာမည္ ေခၚရတာ္လည္း မလြယ္ပါ့လားေနာ္ ။ ရပါတယ္ သူဇာ အဆင္ေျပသလို
ေခၚပါ ၊ ကုိကုိ လို႔ပဲေခၚေခၚ ၊ ဟုိ...ေမာင္လို႔ပဲေခၚေခၚေပါ့ ။ အဆင္ေျပတာကို ေခၚနုိင္ပါတယ္ ။
" အေရးထဲ..ရွင္က...အသားယူေနျပန္သည္...ဟုေျပာကာ ကုိကုိေမာင္မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာစုိက္ၾကည့္လိုက္
သည္။  "က်မ...ဟုိ...ကုိကုိ႔ ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႔ ထပ္ျပီးေျပာပါရေစရွင္ ။ ေၾသာ္...ကုိကိုေျပာခဲ့ပါျပီေကာ
ကုိကုိ ကယ္လုိက္လို႔ သူဇာ အသက္ရွင္သန္ခြင့္ ရလာတယ္ ။ဒါေပမယ္ ့ ...လူလို အသက္ရွည္ဖုိ႔ဆုိတာ
လုိိလိမ့္မယ္။ ဆရာၾကီး ဦးေအာင္သင္းက ေျပာတယ္ " လူလုိအသက္ရွည္ဖုိ႔ဆုိတာ တာဝန္ သိရမယ္
တာဝန္ ယူဝံ့ရမယ္ ၊ တာဝန္ေဆာင္ရမယ္ ၊ ဒီလိုေျပာတယ္ ။ တာဝန္သိရမယ္ဆုိတာက ကုိ္ယ္က်င့္ရမည့္
တရား ၊ကိုယ္က်င့္တရားကို ဆုိလုိတာပဲ ။ ဥပမာကြာ...မိဘက မိဘက်င့္ရမည့္ တရားရွိသလို သားသမီးလည္း  သားသမီးက်င့္ရမည့္တရားရွိတာပဲ စသည္ျဖင့္ေပါ့ ဒါကိုပဲ ကုိယ္က်င့္ရမည့္တရား ကို္ယ္က်င့္တရားလုိ ့ ဆုိတာပဲ သူဇာ ။ေလးနက္စြာေျပာေနေသာ ကုိကုိေမာင္ကုိ  သူဇာ ေသခ်ာစုိက္ၾကည့္
မိျပန္သည္။  ေနာက္ တာဝန္ယူဝံ့ရမယ္ ...ဒါကေတာ့ ရွင္းပါတယ္ ၊ သတၱိကုိေျပာတာပဲ ။ သတၱိရွိမွသာလွ်င္
တာဝန္ကို ယူရဲတာ။  တာဝန္ေဆာင္ရမယ္ဆုိတာ ပညာကုိေျပာတာပဲ ။ ပညာတတ္မွ ပညာရွိမွ တာဝန္ကို
ဘယ္လို ေက်ပြန္စြာ ေဆာင္ရမည္ဆုိတာ နားလည္နုိင္တာပဲသူဇာ ။" အခုေျပာခဲ့တဲ့ သုံးခ်က္ဟာ ေလာကီ
ဘက္ကေနၾကည့္ျပီးေျပာတာေနာ္ ။ တစ္ခါ ေလာကုတၱရာဘက္ကေန ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ သီလ၊ သမာဓိ ၊
ပညာကုိ  ဒီသုံးခ်က္ပါပဲ ။ သူဇာတစ္ေယာက္ အံ့ၾသဟန္ျဖင့္  ၾကည့္မိျပန္သည္။  ကုိကုိက ေလာကုတၱရာေတြ
လည္း သိတာပဲေနာ္ ။ ကိုကို ငယ္ငယ္က အဘိဓမၼာကို တစ္ေခါက္ေပါက္ေအာင္  သင္လုိက္ရတယ္ ။
သူဇာသည္ စကားကုိ အဆက္စပ္မရွိပဲ ေျပာလုိက္သည္။ ကုိကုိ သူဇာတုိ႔ မိတၳီလာကန္ၾကီးက အံ့ၾသစရာ
ေကာင္းတယ္ေနာ္ ။ ဟုတ္တယ္...သူဇာ ၊ ၾကဳိးၾကာမေသာက္ ေရမေနာက္ မေပါက္ေရႊၾကာ မိတၳီလာ..၊
မက်ည္းတစ္ဆစ္ ေပတရစ္ ၊ နဂါးေရေသာက္ လူတစ္ေယာက္  နဂါးေရျမဳပ္ လူတစ္အုပ္ ...ဟု ကုိကိုေမာင္
မနားတမ္းေျပာလိုက္သည္။  ' ပုိျပီး ..အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက ေျမာက္ဘက္ကန္ႏွင့္ ေတာင္ဘက္ကန္
ေရခ်င္းဆက္စပ္ေနပါလ်က္ ေျမာက္ဘက္ကန္သည္ ေရေႏွာက္ ၊ ေတာင္ဘက္ကန္သည္ ေရၾကည္ပဲ...ဟု
ကိုကိုေမာင္ေျပာေနျပန္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မယ္ဒလင္ေကာက္ကုိင္ကာ သီခ်င္းဆုိေတာ့သည္။
ခ်စ္သူ×××ခင္ခင္ပ်ဳိရယ္×××ေမတၱာေတာ္ကဲ×××စြဲမိေပါ့ကြယ္×××ခင့္ရူပါ×××အလွကေလးရယ္ေၾကာင့္
ခဏေလးေတာင္×××ေမွးစက္မေပ်ာ္နုိင္းအားတယ္×××ရုပ္ေခ်ာသူရယ္××× လွရွာပါေပ့ကြယ္×××ခင္ခင္ရယ္×××ၾကင္ၾကင္ရယ္×××ေကာင္းျခင္းငါးျဖာၾကြယ္×××။ အသားေတာ္×××
ျဖဴပါလွတယ္×××စကားေနာ္×××ၾကဴကာမွကြယ္×××အသနားခံတယ္×××ခ်စ္ခင္ပါလားလုိ႔ ဆုိိခ်င္တယ္
အပ်ဳိခင္ရယ္×××ေရလည္ေအာင္×××ေမာင္ၾကံရြယ္  သေဘာကရယ္×××မေနကၾကြယ္ ယုံၾကည္စြာပဲ
ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္×××ေစတနာထားပါေတာ့ကြယ္×××အလွျဖဴျပာ×××သူဇာခင္ခင္ရယ္×××
ျမတ္နုိးသူရယ္×××ခ်စ္မုိးေစြခဲ့တယ္×××ဘုံၾကဳိးျပတ္တဲ့ ေဒဝီနတ္မ်ုဳိးႏြယ္×××ေၾသာ္×××မ်က္မာန္ေတာ္
ျငဳိးပါနဲ႔××× ေမွ်ာ္ကိုသူ ×××ေစာင့္စားလုိ႔သာ ×××ေမာင့္မွာေနမိတယ္×××ခင္ပ်ဳိႏွမရယ္×××ပင္ကုိလွတယ္
ေရႊအားေတာ္ငယ္×××သနားစိတ္နဲ႔×××ခ်စ္စမ္းပါကြယ္×××။
သူဇာတစ္ေယာက္ ကုိကိုေမာင့္ သီခ်င္းဆုိသံထဲမွာ နစ္ေမွ်ာေနေတာ့သည္။
                   ×                        ×                           ×                                ×
               
                                                                          ဆက္ရန္
                                                                                သာကီမင္းသားေလး

Tuesday, 8 January 2013

ကၽြႏု္ပ္၏ ေသေပ်ာ္ဖြယ္ရာေန႕တစ္ေန႕

          ႏွစ္သစ္၏ ကနဦးအဖြင့္ရက္ ေန႕သစ္ျဖစ္ေသာ နံနက္ခင္းမွာ ဥတၱရေလေျပညွင္းက ေလခ်ဳိေသြး
ကာ ေဆာင္းရာသီ၏ ဇာတိကုိျပေနသည္။ ေရာ္ရြက္ဝါေလးေတြကလည္း ေျမမွာခ ဥတၱရေလေျပညွင္းႏွင့္
အတူ ပလူးပလဲျမဴးတူးစြာ ကစားေနသည္။ အခ်ိန္ေတြလည္း တေျဖးေျဖးႏွင့္ ကုန္ျခင္းမလွ ကုန္ခဲ့ေလျပီ။
အေရွ႕ယြန္းယြန္းမွ ေနဝန္းၾကီးကလည္း အေနာက္ေတာင္စြယ္မွာ ကြယ္ခဲ့သည့္အၾကိမ္ေပါင္းလည္း မ်ားလွ
ျပီ။ ေနကြယ္တာအၾကိမ္မ်ားလွ်င္ျဖင့္ ေသနယ္ရြာကုိ တစ္ၾကိ္မ္သြားရေပဦးမည္။ ေနာက္ေနာင္ဘဝေတြမွာ
လည္း ထုိ႕အတူပင္။ ဘဝမွာ ေနေပ်ာင္ရုံျဖင့္ မျပီးေသးပါ ။ ေသေပ်ာ္ဖုိ႕လည္း လိုပါေသးသည္။ ကၽြႏု္ပ္အဖုိ႕
ႏွစ္သစ္၏ ကနဦးအဖြင့္ရက္မွာ ေနေပ်ာ္ရုံမက ေသမည္ဆုိလွ်င္လည္း ေသေပ်ာ္ခဲ့ပါျပီ။
         `ျမျမေျမွး၍၊ ဆီးေသးႏွင္းျဖဴ ၊ ျမဴလည္းေၾကြလင့္ ၊ မပြင့္ေနျခည္ ၊ မၾကည္ေကာင္းကင္၊ ထက္ခြင္အုံ႕ပ် ၊ျငိမ့္မွ်ကုိယ္တြင္း ၊ ဆီးႏွင္းက်ရႊမ္း ၊ခ်မ္းတုိ႕စြလည္း၊ ရင့္ျမၾကာေညာင္း`ဟူေသာ နတ္သွ်င္ေနာင္၏ ေဆာင္းရာသီအလႊမ္းမယ္ဘြဲ႕ရတုပုိဒ္စုံကုိ ကၽြႏု္ပ္ဖတ္ျပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိသည္။
ႏွင္းျမဴမႈန္ေလးေတြေၾကြကာၾကဲေနေသာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္မွာ မၾကည္မလင္ ထက္ခြင္အာကာမွာလည္း
အုံ႕ပ်ပ်ႏွင့္ လြမ္းေမာစရာေကာင္းေနသည္။ အေရွ႕အရပ္ဆီမွ သူရိယေနမင္းၾကီးကလည္း ယေန႕မွမၾကည္
မသာျဖစ္ေနသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ပင္ ဆီးႏွင္းမ်ားလည္း ရႊမ္းရႊမ္းေဝေနဆဲ ။ကၽြႏု္ပ္လည္း ခ်မ္းေနဆဲပင္ ။
ထုိခဏမွာပင္ ၾကားရသည့္အသံေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္၏အေတြး ရပ္တန္႕သြားသည္။ 0-ေသြးအလွဴခံေနေသာ
အသံျဖစ္သည္။ကၽြႏု္ပ္လည္း အသံၾကားၾကားခ်င္းပင္ အသံၾကားရာဆီသုိ႕သြားျပီး ေသြးလွဴဒါန္းလုိပါေၾကာင္း
ေျပာလုိက္သည္။ မႏၱေလးျမဳိ႕၏ ျပည္သူ႕ေဆးရုံၾကီးသုိ႕ သြားရသည္။သြားေနဆဲမွာပင္ လူနာရွင္ကုိ လူနာ
အေၾကာင္းေမးေသာအခါ ဦးေႏွာက္ခြဲစိတ္ကုသရမည္ဟု သိရသည္။ ျပည့္သူ႕ေဆးရုံၾကီးသုိ႕ ေရာက္ေသာ
အခါ ေလွ်ာက္လႊာစာရြက္မွာ ျဖည့္စြက္စရာေလးေတြကို ျဖည့္ျပီး ေဆးစစ္ရသည္။ ကၽြႏု္ပ္ေသြးလွဴဒါန္းခြင္၍
အလြန္ဝမ္းသာသြားသည္။ ယခုေသြးလွဴဒါန္းျခင္းသည္ ကၽြႏု္ပ္၏ (၇)ၾကိမ္ေျမာက္ ေသြးလွဴဒါန္းျခင္းျဖစ္
သည္။ ႏွစ္သစ္၏ အဖြင့္ေန႕ရက္သည္ ကၽြႏု္ပ္၏ ေမြးေန႕ေမြးနံ အဂါၤေန႕ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း အံၾသမိ
သည္။ ပုိ၍ အံၾသစရာေကာင္းသည္ကား ကၽြႏု္ပ္ကဲ့သုိ႕ေသာ ေသြးလွဴရွင္မ်ားထဲမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ပါဝင္ေန
ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ယခုကဲ့သုိ႕ေသြးလွဴဒါန္းေသာေနရာမွာ ေယာက်္ားသားမ်ားသာ လွဴဒါန္းၾကသည္ဟု
ကၽြႏု္ပ္မွတ္ထင္ထားသည္။ သုိ႕ေသာ္.....ကၽြႏု္ပ္အထင္ စင္စင္ၾကီး လြဲေခ်ာ္သြားသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္
သူတုိ႕ေလးေတြကိုၾကည့္ျပီး အားရဝမ္းသာျဖင့္ သာဓုလည္း ေခၚမိပါသည္။ ေၾသာ္....`ပညာမည္းျငား
ထုိတရားလည္း ၊ ေယာက်္ားတြင္သာ ၊မဟူရာဘူး ၊အမရာေဒဝီ၊ ေဘရီဓမၼ၊ ဒိႏၷာစသည္ ၊အပၸကဟူ
နည္းငယ္မူကား ၊ လူဝယ္ထုိသုိ႕၊မိန္းမတုိ႕လည္း ၊မခ်ဳိ႕ပညာ၊ ရွိတတ္စြာ၏`ဟူေသာ မဃေဒဝလကၤာကုိ
အမွတ္ရမိသည္။ ကၽြႏု္ပ္ေသြးလွဴခန္းမွာ ေသြးေဖာက္ျပီး ေသြးလွဴရမည္။လွဴေနဆဲမွာပင္ ရတနာသုံးပါး
ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ပြားမ်ားျပီး လူနာရွင္ကိုလည္း ေမတၱာပုိ႕ေပးေနသည္။ ထုိ႕ေနာက္ပက္လက္အေန
အထားမွ ေဘးတေစာင္းကုိငဲ႕ၾကည့္ေသာအခါ စာတမ္းတစ္ခုကုိ ေတြ႕လုိက္ရသည္။ `သင့္ေသြးျဖင့္
သူတစ္ပါးအသက္ကို ကယ္ပါ`ဟူေသာ စာတမ္းျဖစ္သည္။ မွန္ပါသည္။  ယခုအခ်ိန္မွာ ကၽြႏု္ပ္သည္
ကၽြႏု္ပ္၏ ခႏၶာကုိယ္တြင္းမွ ေသြးျဖင့္ သူတစ္ပါးအသက္ကို ကယ္ေနပါျပီ။ ကၽြႏု္ပ္ကဲ့သုိ႕ပင္ အျခားေသာ
အမ်ဳိးသား/အမ်ဳိးသၼီးမ်ားလည္း သူတုိ႕၏ ခႏၶာကိုယ္တြင္းမွ ေသြးမ်ားျဖင့္ သူတစ္ပါးအသက္ကုိ ကယ္ေနၾက
ပါျပီ။ လူသားတုိင္းသည္ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ဘဝမွာ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရသည္။
စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရင္းျဖင့္ပင္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေန႕ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ျဖတ္သန္းလာခဲ့
ၾကသည္။`ကုသုိလ္ ပညာ၊ ကုိယ္က်န္းမာႏွင့္၊ဥစၥာတန္ဘုိး ၊တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးမွ ၊ မတုိးမတက္ ၊ထုိေန႕တြက္
သက္သက္ဝမ္းနည္းဖြယ္` ဆုိသလုိ ကိုယ္ျဖတ္သန္းလာခဲ့ေသာ ရက္တစ္ရက္ ေန႕တစ္ေန႕မွာ ကုိယ့္
အတြက္ ကုသုိလ္၊ ပညာ၊ က်န္းမာေရး ၊ ဥစၥာတုိ႕တြင္ တစ္ခုခုသည္ ေကာင္းမြန္စြာတုိးတက္ေနရမည္။
သုိ႕မွသာလွ်င္ ဘဝမွာ ေနေပ်ာ္ဖုိ႕ေကာင္းလွသည္။ ထုိသုိ႕မဟုတ္လွ်င္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရေသာ ေန႕ရက္
ေတြသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္သလို ဝမ္းနည္းစရာလည္း ေကာင္းလွသည္။
          2013ႏွစ္သစ္၏ အဖြင့္ရက္ကုိ သူတစ္ပါးေတြ ဘယ္လုိျဖတ္သန္းၾကသည္ မသိ ။ သိလည္း မသိခ်င္
ပါ ။ သိဖုိ႕လည္း လိုလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ ။ ကၽြႏု္ပ္အဖုိ႕မွာ ႏွစ္သစ္၏ အဖြင့္ေန႕ရက္ကုိ `သင့္ေသြးျဖင့္
သူတစ္ပါးအသက္ကုိ ကယ္ပါ`ဆုိေသာ ေဆာင္ပုဒ္လုိ ေသြးလွဴဒါန္းျခင္းတည္းဟူေသာ ကုသုိလ္ယူရင္းျဖင့္
ျဖတ္သန္းခဲ့ပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ထုိေန႕သည္ ကၽြႏု္ပ္အဖုိ႕မွာ ေနေပ်ာ္ခဲ့ပါသည္။ ေသမည္ဆုိလွ်င္လည္း
ေသေပ်ာ္ခဲ့ပါျပီ ။

                                                                                သာကီမင္းသားေလး
                                                                                 1. 1. 2013
                                                                                  အဂၤါေန႕